Σε άρθρο που δημοσιεύτηκε στη Romfea.gr στις 17 Ιανουαρίου 2023, με τίτλο «Μπάτσκας : ‘’Για την πλειονότητα των Εκκλησιών κανονικός είναι ο Κιέβου Ονούφριος’’», ο Σεβασμιώτατος Μπάτσκας Ειρηναίος χαρακτήρισε τη μη αναγνωρισμένη από την πλειοψηφία των Τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών ως ‘’παρεκκλησιαστική δομή’’. Εκείνο όμως το οποίο δίνει απάντηση στα περί ‘’κανονικού εθίμου’’, τα οποία προβάλλονται με συστηματική μονομέρεια στην περίπτωση του ‘’Ουκρανικού’’, είναι εκείνο που σημειώνει ο Σεβασμιώτατος Μπάτσκας Ειρηναίος, ότι εκχωρήθηκε αυτό σε ‘’μια ανύπαρκτη Εκκλησία στην Ουκρανία’’.
Αυτό το οποίο παρατηρεί ο Επίσκοπος Μπάτσκας Ειρηναίος, ότι η Αυτοκεφαλία δόθηκε σε ‘’μια ανύπαρκτη Εκκλησία στην Ουκρανία’’, ποιος το διαμφισβητεί; Πότε στην Ιστορία της Εκκλησίας δόθηκε Αυτοκεφαλία ‘’σε μια ανύπαρκτη Εκκλησία’’; Τα περί ‘’κανονικού εθίμου’’ τα οποία προβάλλονται, από που ερείδονται; Η μεγάλη ανατροπή, με την οποία η Κανονική Εκκλησία της Ουκρανίας παραγκωνίζεται και εκχωρείται Αυτοκεφαλία ‘’σε μια ανύπαρκτη Εκκλησία’’, είναι πρωτόγνωρη στην Ιστορία της Εκκλησίας.
Ως εκ τούτου ο ισχυρισμός ο οποίος προβάλλεται, ότι η θεμελίωση και η κανονικότητα της εκχώρησης Τόμου Αυτοκεφαλίας στα δύο σχισματικά μορφώματα ερείδεται σε ‘’κανονικό έθιμο’’, δεν ευσταθεί. Για ποιο ‘’κανονικό έθιμο’’ μπορούμε να ομιλούμε, όταν στην Ουκρανία υπήρχε κανονική Εκκλησιαστική δομή και δόθηκε σε μια ‘’παρεκκλησιαστική δομή’’, όπως την κατονομάζει ο Σεβ. Μπάτσκας; Πότε στην Ιστορία της Εκκλησίας ‘’εξουδετερώθηκε’’ η συναίνεση των Τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών; Σε ποιο ‘’κανονικό έθιμο’’ ερείδεται αυτό;
Ο Τόμος Αυτοκεφαλίας εκχωρήθηκε στα δύο σχισματικά μορφώματα, χωρίς τη συναίνεση των Τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών. Πότε συναντούμε τέτοια ανατροπή στην Ιστορία της Εκκλησίας, για να ομιλούμε για ‘’κανονικό έθιμο’’; Ουδέποτε στην Ιστορία της Εκκλησίας επιχειρήθηκε τέτοια ανατροπή.
Το παράδειγμα της ανύψωσης της Σερβικής Εκκλησίας σε Πατριαρχείο, η οποία έγινε ‘’με τρόπο όχι σύμφωνο με την ακρίβεια των Ιερών Κανόνων’’*, όπως σημειώνει ο καθηγητής κ. Ι. Ταρνανίδης, παρατηρώντας ότι ‘’η αναγνώριση αυτού του αξιώματος γίνεται χάρη οικονομίας και με γνώμονα την ωφέλεια της Εκκλησίας’’*, δίνει απάντηση σε όσα μονομερώς προβάλλονται.
Στην περίπτωση του Ουκρανικού Εκκλησιαστικού ζητήματος ποια είναι η ‘’ωφέλεια της Εκκλησίας’’ από την μεγάλη ανατροπή; Αλλού ο κ. Ι. Ταρνανίδης, κατονομάζει την ωφέλεια τούτη, ως την ενότητά της Εκκλησίας. Με σαφήνεια ο κ. Ι. Ταρνανίδης αναφέρεται στην ‘’ικανότητα της Ορθοδοξίας να κινείται έξω και πάνω από τους τύπους και να δίνει λύσεις στα αναφυόμενα προβλήματα με βάση την ευρύτερη ιδεολογία της, το γενικό συμφέρον και την ενότητά της’’*. Για ποια ενότητα όμως ομιλούν, όσοι επιμένουν στη μονομέρεια στο ‘’Ουκρανικό’’;
Στην Πατριαρχική ειρηνική επιστολή αναφορικά με την ανύψωση σε Πατριαρχείο της Εκκλησίας της Σερβίας, σημειώνετο μάλιστα ότι ‘’το γαρ εις Πατριαρχικήν προαχθήναι αξίαν τινά των επί μέρους Αγίων του Θεού Εκκλησιών, αποφάσεως δείται Οικουμενικής…’’*. Η ‘’εξουδετέρωση’’ της συναίνεσης των Τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών σε ποιο ‘’κανονικό έθιμο’’ ερείδεται;
Η μεγάλη ανατροπή στην Ουκρανία είχε ως κριτήριο την Εκκλησιαστική ενότητα; Τουναντίον η κληθείσα ‘’Ενωτική Σύνοδος’’ στην Ουκρανία, έγινε αφορμή κλονισμού της Εκκλησιαστικής ενότητας με απρόβλεπτες συνέπειες. Ποιο έθιμο ως πηγή δικαίου, θα μπορούσε να τεθεί υπεράνω της Εκκλησιαστικής ενότητας; Ποιο έθιμο ως πηγή δικαίου, μπορεί να δημιουργεί τις προϋποθέσεις μεγάλου σχίσματος;
*Ιω. Χ. Ταρνανίδη ‘’Θεωρία και πράξη στην ιστορική εξέλιξη του Αυτοκεφάλου των Σλαβικών Εκκλησιών’’ (Εκδόσεις Α/φων Κριακίδη, 2006)
Όσο παρατείνεται η λυπηρή αυτή κατάσταση γίνεται αντιληπτό, ότι η σημαντικότητα της διαφύλαξης της ενότητας της Εκκλησίας είναι πρωτεύον ζήτημα και δεν επιτρέπει τις περί έθους γνωματεύσεις στην περίπτωση του Αυτοκεφάλου. Εξάλλου ποιο έθος κατά την άποψή τους, μπορεί να γίνεται αίτιο κλονισμού της Εκκλησιαστικής ενότητας;
Με Πανορθόδοξη Σύνοδο θα επιλυθεί το πολύπλοκο αυτό πρόβλημα και θα τεθεί τέλος στον κλονισμό της Εκκλησιαστικής ενότητας. Οι όποιες προσπάθειες μεγαλύτερης αποδοχής της μεγάλης ανατροπής στην Ουκρανία δεν αποτελούν τρόπο απάβλυνσης του κλονισμού της Εκκλησιαστικής ενότητας. ‘’Ομόθυμος σύνοδος ή ομόθυμος συμφωνία πάντων των πατριαρχικών θρόνων αποτελούν το κανονικόν όργανον ανακηρύξεως του αυτοκεφάλου ή του αυτονόμου εκκλησίας τινός, πάσα δε άλλη διαδικασία είναι αντικανονική και όχι μόνο δεν εξυπηρετεί την ενότητα, αλλά τουναντίον δια της καταπατήσεως της κανονικής παραδόσεως διαβιβρώσκει και διασπά την εν τη ορθή πίστει και αγάπη ενότητα της Εκκλησίας’’, αναφέρει ο καθηγητής Β. Φειδάς στη εξαιρετική μελέτη του που τιτλοφορείται «Το ‘’αυτοκέφαλον’’ και το ‘’αυτόνομον’’ εν τη Ορθοδόξω Εκκλησία». Προς τούτο ο εκκλησιαστικός αυτός λόγος του κ. Β. Φειδά δεν αποτελεί απλά γνωμάτευση ενός πανεπιστημιακού, αλλά προικώο δώρημα στην Εκκλησία.
Που έχομε φθάσει; Και μόνο στο άκουσμα της λέξης ‘’Σύνοδος’’ για το ‘’Ουκρανικό’’, τάραχος να προκαλείται. Που έχομε φθάσει, ζητήματα για τα οποία κατ’ ουσία αρμόδια είναι η Οικουμενική Σύνοδος, να προκαλείται μεγάλη ταραχή στο άκουσμα της συνοδικής επίλυσής τους.
‘’Μία απόφασις συναντώσα την αντίδρασιν της συντριπτικής πλειοψηφίας των Επισκόπων, και αν ακόμα δεν είνε εξ αυτής άκυρος, ποίον κύρος δύναται να έχει δια την Εκκλησίαν; Ουδέν! Καταργείται de facto’’*, σημειώνει ο π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος. Το σημαντικό και αξιοπρόσεκτο, είναι το γεγονός ότι ο Γέροντας Επιφάνιος δεν ομιλεί μόνο για αντικανονική πράξη, αλλά για πράξη που κι αν ακόμα ‘’ δεν είνε εξ αυτής άκυρος’’.
Οι Ιεροί Κανόνες προς όφελος της Εκκλησίας έχουν θεσπισθεί. Μόνο ‘’δικανικές’’ γνωματεύσεις μπορούν να παραβλέπουν ‘’την αντίδρασιν της συντριπτικής πλειοψηφίας των Επισκόπων’’, για μια πράξη η οποία ήταν εκ των προτέρων γνωστό ότι θα οδηγούσε στη διάσπαση της Εκκλησιαστικής ενότητας. Με Πανορθόδοξη Σύνοδο θα επιλυθεί το πολύπλοκο αυτό πρόβλημα και θα τεθεί τέλος στον κλονισμό της Εκκλησιαστικής ενότητας.
ΣΧΟΛΙΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ: Για να γνωρίζουμε την σημαντικότητα των γεγονότων της 3ης-4ης-5ης Σεπτεμβρίου στην Ιερά Μητρόπολη Φιλίππων Νεαπόλεως & Θάσου. Για να μην ξεχνάμε…..
Εισήγηση με θέμα: Ιεροκανονικές παράμετροι του ουκρανικού «Αυτοκεφάλου» .
Η Σύναξη Ορθοδόξων Κληρικών και Μοναχών, η Εταιρεία Ορθοδόξων Σπουδών, ο Ορθόδοξος Χριστιανικός Σύλλογος Άγιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής και ο Ελληνορθόδοξος Σύνδεσμος Ζωοδόχος Πηγή συνδιοργάνωσαν θεολογική ημερίδα με θέμα «Το Ουκρανικό Αυτοκέφαλο και η νέα Εκκλησιολογία του Φαναρίου», που πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 22 Ιουνίου 2019 και ὠρες 09:00 – 13:30 στην Αίθουσα Crystal του Ξενοδοχείου PORTO PALACE, 26ης Οκτωβρίου 65, στη Θεσσαλονίκη.
Ευχαριστώ θερμώς την οργανωτική Επιτροπή της Ημερίδας για την τιμητική πρόσκληση να ομιλήσω ενώπιόν σας με θέμα «Ιεροκανονικές παράμετροι του Ουκρανικού “αυτοκεφάλου”».
Προσδιορίζοντας πολύ επιγραμματικά την ἔννοια τοῦ αὐτοκεφάλου μπορούμε να πούμε ότι έχει διπλή διάσταση: α) σὲ τοπικὸ ἐπίπεδο καὶ β) σὲ πανορθόδοξο ἐπίπεδο.
Ασφαλώς, αρχικά η περιοχή της Ουκρανίας, η «Μητρόπολη Κιέβου», η λεγομένη Μικρά Ρωσία, όπως και όλη η Ρωσία, υπαγόταν στη δικαιοδοσία του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Αργότερα, τον 17ο αι. ο Πατριάρχης Διονύσιος Δ΄ κατόπιν αιτήματος των Ρώσων ηγεμόνων και ακολουθώντας την αρχή του σεβασμού της ενότητος των ρωσικών λαών, την οποία αρχή τήρησαν όλοι οι Πατριάρχες εκχώρησε την Ουκρανία στη δικαιοδοσία της Εκκλησίας της Ρωσίας.
Όπως έχουμε καταδείξει σε πρόσφατη εργασία μας, σύμφωνα με τα ἐπίσημα στοιχεῖα, ἔγγραφα καὶ ἐκδόσεις ακόμα και τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου που έχουν εκδοθεί από τὸ δικό του ἐν Κωνσταντινουπόλει «Πατριαρχικὸν Τυπογραφεῖον», σύμφωνα με μελέτες στελεχῶν καὶ συνεργατῶν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου (Ἀρχειοφύλακας τοῦ Οἰκ. Θρόνου Κ. Δελλικάνης, π. Θ. Ζήσης, Β. Σταυρίδης, Βλ. Φειδᾶς, Γρ. Λαρεντζάκης) καθὼς καὶ ἐπίσημα διατυπωμένες θέσεις τοῦ ίδιου του Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου (ἐπιστολές, ὁμιλίες), προκύπτει ὅτι ἡ ἴδια ἡ ἐκκλησιαστικὴ καὶ κανονικὴ συνείδηση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου τοὺς τελευταίους τρεισήμισι αἰῶνες μέχρι καὶ τὸ 2018,δὲν θεωροῦσε ὡς κανονικό του ἔδαφος τὴν Οὐκρανία, τὴν ὁποία ἀναγνώριζε μὲ τὸν πλέον ἐπίσημο καὶ σαφῆ τρόπο ὅτι ὑπάγεται στὴν κανονικὴ δικαιοδοσία τοῦ Πατριαρχείου τῆς Ρωσίας, το οποίο ἀσκοῦσε τὴν πλήρη κανονικὴ δικαιοδοσία του σὲ ὅλα τα ζητήματα τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς.
Επίσης, οι ίδιοι οἱ κάτοικοι τῆς Οὐκρανίας συμμετεῖχαν ἐνεργά σὲ ὅλες τὶς ἐκφάνσεις τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς τοῦ Πατριαρχείου τῆς Μόσχας (ἐνοριακὴ ζωή, διωγμούς, μοναχισμὸς θεολογικὲς σπουδές, διοίκηση).
Αυτή η ομόφωνη, αδιάκοπη και αστασίαστη επί τρεισήμισι αιώνες ἐκκλησιαστικὴ ἐμπειρία καὶ ζωὴ δημιούργησε αὐτὸ τὸ ὁποῖο στὴν κανονικὴ παράδοση ἔχει χαρακτηριστεῖ ὡς «εκκλησιαστικό ἔθιμο», το οποίο εἶναι σεβαστὸ ὡς κανόνας δικαίου καὶ συνεπῶς ἔχει ἐφαρμογὴ ἀκόμα καὶ σὲ ζητήματα κανονικῆς δικαιοδοσίας. Παραδείγματος χάριν στο εκκλησιαστικό έθιμο θεμελιώθηκε τὸ αὐτοκέφαλο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου που ἐπικύρωσε η Γ΄ Οἰκουμενική Σύνοδος με τον κανόνα Γ-8.
Άλλωστε και η υπαγωγή του τοῦ Ἀν. Ἰλλυρικοῦ (Κρήτη, Ἀχαΐα, Θεσσαλία, Ἤπειρος, Ἀλβανία, Μακεδονία) από το Πατριαρχείο Ρώμης στὸ Πατριαρχεῖο τῆς Κωνσταντινουπόλεως, δεν έγινε με την έκδοση Τόμου, όπως γίνεται συνήθως, αλλά βάσει του εκκλησιαστικού εθίμου. Τό Ἀνατολικό Ἰλλυρικό μέχρι τὸ 731 ὑπαγόταν κανονικῶς στὴ δικαιοδοσία τοῦ Ὀρθοδόξου, τότε, Πατριαρχείου τῆς Ρώμης. Τὸ 731 ὁ εἰκονομάχος αὐτοκράτορας Λέων Γ΄ Ἴσαυρος, παρὰ τὶς ἔντονες ἀντιρρήσεις τοῦ πάπα Γρηγορίου Γ΄ ἀπέσπασε μὲ αὐτοκρατορικὴ ἀπόφαση τὸ Ἀνατολικὸ Ἰλλυρικὸ καὶ τὸ ὑπήγαγε στὸ Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως μὲ σκοπὸ νὰ τιμωρήσει τὸν πάπα τῆς Ρώμης ποὺ ἦταν Ὀρθόδοξος καὶ δὲν συμφωνοῦσε μαζί του στὴν καταστροφὴ τῶν ἱερῶν εἰκόνων!
Κατὰ συνέπεια, ὅπως τὸ Ἀνατολικὸ Ἰλλυρικὸ λόγῳ ἐκκλησιαστικοῦ ἐθίμου ὑπάγεται στὴν Κωνσταντινούπολη, παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι δὲν ὑπάρχει ἐκκλησιαστικὴ πράξη («Τόμος») ἐκχωρήσεως τῆς δικαιοδοσίας ἀπὸ τὴ Ρώμη, πολλῷ μᾶλλον ἡ Μητρόπολις Κιέβου ὑπάγεται στὸ Πατριαρχεῖο τῆς Μόσχα, τὴ στιγμὴ ποὺ ὑπάρχει καὶ η Πατριαρχική και Συνοδική απόφαση του 1686, τὴν ὁποία ἡ ἐκκλησιαστικὴ συνείδηση τόσο στην Κωνσταντινούπολη αλλά και σὲ πανορθόδοξο ἐπίπεδο κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπο ἑρμήνευσε, δημιουργώντας πλέον ἐκκλησιαστικὸ ἔθιμο ἐπὶ 332 συναπτὰ χρόνια.
Συνεπώς, το Οικουμενικό Πατριαρχείο σεβόμενο την εκκλησιαστική κανονική τάξη δεν είχε κανένα δικαίωμα επί της Ουκρανίας χωρίς τη σύμφωνη γνώμη της κυριάρχου Εκκλησίας της Ρωσίας. Μόνο Οικουμενική ή Πανορθόδοξη Σύνοδος μπορούσε να εξουσιοδοτήσει τον Οικουμενικό Πατριάρχη να παρέμβει. Τώρα όμως συνέβη το ακριβώς αντίθετο: όλες οι Ορθόδοξες Εκκλησίες ζήτησαν να μην παρέμβει.
Με ποιο κανονικό δικαίωμα ο Οικουμενικός Πατριάρχης περιφρονεί αὐτὴ τὴν πολυμερῶς καὶ πολυτρόπως ἐκπεφρασμένη πανορθόδοξη συνείδηση καὶ ἐμπειρία;
Με ποιο κανονικό δικαίωμα ο Οικουμενικός Πατριάρχης ἵσταται ὑπεράνω τῆς πανορθόδοξης συνείδησης;
Για να μην υπάρξουν παρεξηγήσεις και παρερμηνείες:
Ἀσφαλῶς, ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης δικαιούται να χορηγεί το Αυτοκέφαλο, όμως ὑπὸ προϋποθέσεις1!
Ἀσφαλῶς, η Εκκλησία της Ουκρανίας δικαιούται την αυτοκεφαλία, αλλά και πάλι ὑπὸ προϋποθέσεις.
Τα πάντα στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία γίνονται υπό προϋποθέσεις, τὶς ὁποῖες ἔχει θεσμοθετήσει ἡ ἐκκλησιαστικὴ παράδοση και κανονική τάξη. Αυτό ακριβώς συμβαίνει και με την εκχώρηση Αυτοκεφαλίας.
Στην περίπτωση της Ουκρανίας δεν έγιναν σεβαστές οι βασικές προϋποθέσεις που απαιτεί η εκκλησιαστική παράδοση και τάξη. Δυστυχώς, τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο όχι μόνο δεν τήρησε τις προϋποθέσεις, αλλά και αὐτοαναιρέθηκε! Ἄλλα ἔλεγε καὶ μὲ θέρμη ὑποστήριζε ἐπὶ δεκαετίες στὶς Πανορθόδοξες Διασκέψεις καὶ τὰ ἀκριβῶς ἀντίθετα ἔκανε στὴν Οὐκρανία.
Είναι προφανές ότι καμία από τις προϋποθέσεις που το ίδιο το Οικουμενικό Πατριαρχείο αναγνώριζε ως εκκλησιαστική τάξη και παράδοση δεν τηρήθηκαν:
1. Δεν υπήρξε ὑποβολὴ αἰτήματος ἀπὸ τὴν ίδια την Ἐκκλησία ποὺ θέλει τὴν αὐτοκεφαλία, διότι η κανονική Αυτόνομη Εκκλησία της Ουκρανίας, που είναι αναγνωρισμένη από την Πανορθόδοξη εκκλησιαστική συνείδηση και από το ίδιο το Οικουμενικό Πατριαρχείο, με τις 53 ἐπαρχίες, τους 90 επισκόπους, τις 12.000 ενορίες και ιερείς, τις 250 Ἱ. Μονές, τους 5.000 μοναχούς και μοναχές δεν το ζήτησε αλλά κατηγορηματικά το αρνήθηκε και δεν συνέπραξε. Μάλιστα, συγκεντρώθηκαν και εστάλησαν στο Πατριαρχείο περίπου 400.000 υπογραφές Ουκρανών πολιτών που αρνούνταν την αυτοκεφαλία!
2.Δεν υπήρξε η απαραίτητη σύμφωνη γνώμη τῆς μητέρας-Ἐκκλησίας, ἀπὸ τὴν ὁποία ἀποσπᾶται ἡ αἰτοῦσα τὸ αὐτοκέφαλο Ἐκκλησία, αντιθέτως ήταν κατηγορηματικά αντίθετη στην απόδοση αυτοκεφαλίας.
3. Δεν υπήρξαν επαφές και διαβούλευση με τις άλλες Εκκλησίες και κυρίως καμία Τοπική Ορθόδοξη Εκκλησία δεν συνηγόρησε στὴν ἀπονομὴ τοῦ αὐτοκεφάλου. Οι πιέσεις που ασκούνται στις τοπικές Εκκλησίες για αναγνώριση της Αυτοκεφαλίας από τον Αμερικανικό παράγοντα δεν τιμούν όσους σχεδίασαν και συνέπραξαν στην Ουκρανική αυτοκεφαλία, αποτελούν δε όνειδος για την Ορθόδοξη Εκκλησία…
4. Έτσι ο Οικουμενικός Πατριάρχης στην περίπτωση της Ουκρανίας δεν ενήργησε ως εκφραστής της πανορθόδοξης συμφωνίας και αποδοχής, αλλά εντελώς αντίθετα προς αυτή.
Δυστυχώς με θλίψη διαπιστώνουμε ότι το Οικουμενικό Πατριαρχείο περιφρόνησε την κραυγή της Κανονικής Εκκλησίας και του Ουκρανικού λαού, περιφρόνησε τη γνώμη της μητρός Εκκλησίας, περιφρόνησε την ομόφωνη άρνηση όλων των Ορθοδόξων Εκκλησιών και υπάκουσε σε ποιους; Σε δύο ομάδες Ουκρανών: α) Στην πολιτική ηγεσία υπό τον τέως πρόεδρο (του 17%!) Ποροσένκο και τον πρόεδρο της Βουλής, που και οι δύο είναι Ουνίτες. και β) δυό ομάδες καθηρημένων, αφορισμένων και αυτοχειροτόνητων ψευτοκληρικών. Οι ψευτοκληρικοί αυτοί, παρά την κρατική και παρακρατική συμπαράσταση και βοήθεια είχαν συστήσει σχισματικές ομάδες με μικρή απήχηση στο λαό.
Είναι προφανής η περιφρόνηση της εκκλησιαστικής παραδόσεως και τάξεως για την απόδοση της Ουκρανικής αυτοκεφαλίας.
Γ΄
Σε ποιους δόθηκε η αυτοκεφαλία;
Αν στις προηγούμενες δύο ενότητες έχουμε περιφρόνηση της εκκλησιαστικής παραδόσεως και τάξεως και σοβαρές κανονικές παραβάσεις, η κατάσταση είναι πολύ πιο σοβαρή αν εξετάσουμε σε ποιους αποδόθηκε η αυτοκεφαλία!
Εδώ έχουμε περιφρόνηση αυτού του εσώτατου πυρήνα της Χριστιανικής Ιερωσύνης, του ίδιου του μυστηρίου της μεταδόσεως της Θ. Χάριτος μέσω της αδιάκοπης Αποστολικής Διαδοχής της Ορθοδόξου Αρχιερωσύνης.
Με μία πρωτοφανή και πρωτάκουστη πράξη το Οικουμενικό Πατριαρχείο αναγνώρισε και αποκατέστησε στην αρχιερωσύνη
α) Τον Φιλάρετο Ντενισένκο, καθηρημένο και αναθεματισμένο πρώην επίσκοπο της Εκκλησίας της Ρωσίας. Η καθαίρεση και ο αναθεματισμός του Φιλαρέτου αναγνωρίστηκε και έγινε αποδεκτός χωρίς αντίρρηση επί 26 χρόνια από την πανορθόδοξη εκκλησιαστική συνείδηση και από το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως. Μάλιστα, ο Φιλάρετος αμέσως μόλις καθαιρέθηκε, τον Ιούνιο 1992, προσέφυγε στο Οικουμενικό Πατριαρχείο κάνοντας χρήση του εκκλήτου, το Πατριαρχείο έστειλε αντιπροσωπεία στη Μόσχα για να εξετάσει τα δεδομένα της καθαιρέσεως και τον Αύγουστο 1992 απέρριψε την προσφυγή και σε επιστολή του στο Πατριάρχη Μόσχα αποδέχθηκε ως κανονική την καθαίρεση του Φιλαρέτου.
β) Τον Μακάριο Μαλέτιτς, ο οποίος ουδέποτε καθαιρέθηκε, γιατί ουδέποτε έλαβε κανονική χειροτονία σε επίσκοπο! Ουσιαστικά ο Μακάριος είναι εντελώς αχειροτόνητος, διότι αυτοί που τον χειροτόνησαν είχαν χειροτονηθεί από ένα καθηρημένο και ουδέποτε αποκατασταθέντα επίσκοπο και από τον Βίκτωρα Τσεκάλιν, ένα πρώην διάκονο, τσαρλατάνο απατεώνα του κοινού ποινικού δικαίου, ο οποίος δεν είχε χειροτονηθεί ούτε καν ως ιερέας.
Η νέα, αυτοκέφαλη Εκκλησία της Ουκρανίας έχει περίπου 50 επισκόπους. Δυστυχώς, σήμερα, τα 2/3 της ιεραρχίας της είναι χειροτονίες καθηρημένων σχισματικών, ενώ το 1/3 (περίπου 15 επίσκοποι) έλκουν την ιερωσύνη τους από τον απατεώνα ψευτοεπίσκοπο Τσεκάλιν!
Όμως για την αποκατάσταση των καθηρημένων, αφορισμένων και αυτοχειροτόνητων το Οικουμενικό Πατριαρχείο δεν ακολούθησε την εκκλησιαστική παράδοση, όπως εύστοχα έχει επιημανθεί ακόμα και από Αρχιερείς και Προκαθημένους πολλών τοπικών Εκκλησιών:
α) Δεν υπήρξε μετάνοια ἐκ μέρους τῶν σχισματικῶν. Είναι, λοιπόν, φυσικό ο Φιλάρετος να ξανακάνει τα ίδια.
β) Οἱ σχισματικοὶ δεν είχαν καμία πρόθεση και δεν επανήλθαν στην κοινωνία μὲ τὴν Ἐκκλησία ἀπὸ τὴν ὁποία ἀποσχίσθηκαν. Ἔτσι περιφρονεῖται ἡ τοπικὴ Ἐκκλησία καὶ ἀθετεῖται ἡ βασικὴ καὶ θεμελιώδης ἀρχὴ τῆς ἐκκλησιαστικῆς παραδόσεως σύμφωνα μὲ τὴν ὁποία ἡ κοινωνία με την καθ’ όλου Εκκλησία γίνεται διά της τοπικής Εκκλησίας καί ἡ καταδικαστικὴ ἀπόφαση γιὰ ἐκκλησιαστικὰ ἐγκλήματα μιᾶς τοπικῆς Ἐκκλησίας ἰσχύει σὲ ὅλη τὴν ἀνὰ τὴν οἰκουμένη Ἐκκλησία (Ἀποστολικὸς-12, -32, Ἀντιοχείας-6, Καρθαγένης-9)
γ) Δεν αναχειροτονήθηκαν όσοι έλαβαν ψευτο-χειροτονία στο σχίσμα
δ) Δεν αναχειροτονήθηκαν όσοι έλαβαν ψευτο-χειροτονία από καθηρημένους και αναθεματισμένους.
ε) Δεν αναχειροτονήθηκαν όσοι έλαβαν ψευτο-χειροτονία από αυτοχειροτόνητος και αχειροτόνητους
όπως διελάμβανε σχετική απόφαση της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου για το Μελιτιανό Σχίσμα και όπως ἔπραξε πρόσφατα τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο ὅταν δύο «ἐπίσκοποι» παλαιοημερολογῖτες ἐντάχθηκαν στὴ δικαιοδοσία Του στὶς ΗΠΑ. Τοὺς χειροτόνησε ὡς ἀχειροτόνητους!
Αντίθετα παραμένουν ὡς “παράλληλοι” ἐπίσκοποι μὲ τοὺς κανονικοὺς ἐπισκόπους στὴν ἴδια ἐπισκοπή. Μάλιστα, δὲν ἔχουμε μόνο παράλληλη ὕπαρξη δύο ἐπισκόπων κατὰ παράβαση τοῦ Α-8 ποὺ ἐπιτάσσει «ἳνα μὴ ἐν τῇ πόλει δύο ἐπίσκοποι ὦσιν», ἀλλὰ ἔχουμε καὶ τὴν δημιουργία παράλληλης Ἐκκλησίας καὶ παράλληλης Συνόδου στο έδαφος άλλης Αυτοκέφαλης Εκκλησίας…
Δεν υπάρχει ἱστορικὸ καὶ κανονικὸ προηγούμενο ἕνα συνονθύλευμα καθηρημένων, αφορισμένων, αὐτοχειροτόνητων, σχισματικῶν μὲ μία πράξη νὰ “ἀποκαθίσταται”, νὰ συγκροτεῖται σὲ «ἑνωτικὴ σύνοδο» καὶ ταυτόχρονα νὰ λαμβάνει «αὐτοκεφαλία» — ἀξιοζήλευτη ὡς fast track διαδικασία! Και αυτό περιφρονώντας την αποστολική αλλά και κανονική επιταγή που προβλέπει τον «νεόφυτον» ή τον «ἐκ φαύλης διαγωγῆς, οὐ δίκαιόν ἐστι πάραυτα προχειρίζεσθαι ἐπίσκοπον· ἄδικον γάρ, τὸν μηδέπω πεῖραν ἐπιδειξάμενον, ἑτέρων εἶναι διδάσκαλον», βλ. Αποστ-80 καί Α-2, Λαοδικείας-3, Ἁγ. Κυρίλλου-4)! Εδώ, το ἔσπευσε ἀμέσως νὰ τους χορηγήσει τὴν ὕψιστη ἐκκλησιαστικὴ βαθμίδα τῆς Αὐτοκεφαλίας σε ανθρώπους που είχαν γεννηθεί και ανδρωθεί πνευματικά στο 25ετές σχίσμα και τώρα απολλαμβάνει τα των επιλογών Του ντροπιάζοντας όμως την Εκκλησία.
Βάσει ποίου εκκλησιαστικού κανόνα μία Αὐτόνομη Ἐκκλησία, μὲ ἰδιαίτερα ἔντονη ἐκκλησιαστικὴ ζωὴ (χιλιάδες ἐνορίες, χιλιάδες μοναχοὺς καὶ ἑκατομμύρια πιστῶν), ποὺ μέχρι σήμερα ἀναγνωριζόταν ἀπὸ ὅλες τὶς Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες ὅτι αὐτὴ καὶ μόνο αὐτὴ ἐκφράζει τὸ σύνολο τῶν Ὀρθοδόξων τῆς Οὐκρανίας, «ἐξαφανίζεται» ἀπὸ τὸν ἐκκλησιαστικὸ χάρτη γιὰ νὰ δημιουργηθεῖ χῶρος νὰ ἱδρυθεῖ μία «νέα» Ἐκκλησία;
Και τελικά, είναι δυνατόν οι Ορθόδοξες Εκκλησίες να αναγνωρίσουν ότι οι ενέργειες και πράξεις ενός τσαρλατάνου αχειροτόνητου ψευτο-επισκόπου παρέχουν την τελετουργική του μυστηρίου της Ιερωσύνης Θεία Χάρη; Είναι δυνατόν ένας αχειροτόνητος να χειροτονεί κανονικούς επίσκόπους; Από πότε οι αυτοχειροτόνητοι έχουν Αποστολική Διαδοχή;
Το ευχόμαστε, προσευχόμαστε γι’ αυτό και τρέμουμε σε τυχόν αντίθετη και αντίθεη επιλογή τους.
[1]∙ * Για την τεκμηρίωση της παρούσης εισηγήσεως βλ. Γκοτσόπουλος Αν., Συμβολή στον διάλογο για το Ουκρανικό Αυτοκέφαλο, εκδ. Παλίμψηστον, Θεσσαλονίκη 2019. ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΕΙΣΗΓΗΣΗΣ ΤΟ ΠΉΡΑΜΕ ΑΠΌ:
Κόλαφος από την Εκκλησίας της Πολωνίας προς Βαρθολομαίο και τον σχισματικό Επιφάνιο Ντουμένκο. Ουκρανίας «Ο από ιεροσύνης καθαιρεθείς δεν μπορεί και δεν έχει δικαίωμα να την παραδίδει σε άλλους»
Εκκλησία της Πολωνίας: Η «Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Ουκρανίας» δεν πληροί τις προϋποθέσεις της κανονικότητας
Η Ορθόδοξη Εκκλησία της Πολωνίας επιβεβαίωσε τη θέση, που είχε διατυπώσει παλαιότερα, σχετικά με την μη αναγνώριση του κύρους των εις επίσκοπο και ιερέα «χειροτονιών» στην «Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας», η οποία δημιουργήθηκε με τη συγχώνευση μερικών σχισματικών ομάδων.
Όπως αναφέρεται στην ανακοίνωση, η οποία αναρτήθηκε στις 23 Αυγούστου 2022 στην επίσημη ιστοσελίδα της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Πολωνίας, η δομή που ανακηρύχθηκε το 2019 και ηγείται από τον Ντουμένκο, δεν πληροί της προυποθέσεις της κανονικότητας.
«Θεμελιώδης παραμένει η αμφιβολία ως προς την κανονικότητα τών εις ιερέα και επίσκοπο χειροτονιών, συμπεριλαμβανομένου και του λεγόμενου «επικεφαλής της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ουκρανίας», οι οποίες τελέσθηκαν το διάστημα 1992-2018 από τον μητροπολίτη πρώην Κιέβου και πάσης Ουκρανίας Φιλάρετο Ντενισένκο.
Ο πρώην Μητροπολίτης Φιλάρετος με απόφαση της Ρωσικής Ορθοδόξου Εκκλησίας το 1992 καθαιρέθηκε από αρχιεροσύνη και ιεροσύνη ως παραβάτης των μοναχικών όρκων. Το 1997 συνεπεία των ενεργειών του, που παραβίαζαν τις κανονικές αρχές, επανήχθη στην τάξη των λαϊκών.
Οι προειρημένες αποφάσεις ενεκρίθησαν από όλες τις κατά τόπους Ορθόδοξες Εκκλησίες. Ο από ιεροσύνης καθαιρεθείς δεν μπορεί και δεν έχει δικαίωμα να την παραδίδει σε άλλους», επισημαίνεται στο έγγραφο.
Το αδιευθέτητο της κανονικής θέσεως αυτής της δομής έχει μεγάλες δογματικές και κανονικές προεκτάσεις, διαπίστωσε η Ορθόδοξη Εκκλησία της Πολωνίας: «Τα μυστήρια, που τελούνται από λαϊκούς, δεν μπορούν να θεωρούνται έγκυρα! Το παρατεταμένο άτυπο καθεστώς της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ουκρανίας προκαλεί ανησυχία και έλλειψη κατανόησης μεταξύ των πιστών, όπως και στο σύνολο της Ορθοδόξου Εκκλησίας».
Στην ανακοίνωση αναφέρεται ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία της Πολωνίας έχει κατ’ επανάληψιν καλέσει και καλεί στη σύγκληση συνάξεως των επικεφαλής τών κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών εν πνεύματι αγάπης, ταπείνωσης και κατανόησης καθώς και ότι η απόφαση για το αυτοκέφαλο πρέπει να λαμβάνεται βάσει των δογματικών και κανονικών αρχών για όλη την Εκκλησία και όχι για μια ομάδα αποστατών.
«Οι αποστατήσαντες από τη διδασκαλία της Αγίας Εκκλησίας δεν μπορούν να αποτελούν υγιές εκκλησιαστικό σώμα. Τούτο διαταράσσει την ευχαριστιακή ενότητα του συνόλου της Ορθοδοξίας», υπογραμμίζεται στο κείμενο.
ΤΟΥ ΕΚΛΕΙΣΑΝ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΜΕ ΣΦΑΙΡΕΣ! Δ ο λ ο φ ο ν ή θ η κ ε από τόν Ουκρανικό στρατό, Ορθόδοξος Ιερομόναχος του Πατριαρχείου Μόσχας, γιατί ΚΑΤΗΓΓΕΙΛΕ, ότι ο ουκρανικός στρατός KATEΣΤΡΕΦΕ τίς πόλεις στό Ντονμπάς!! Ι Ε Ρ Ο Μ Α Ρ Τ Υ Ρ Α Σ . [ Β Ι Ν Τ Ε Ο ]
Ο π. Παρθένιος Ορθόδοξος ιερέας εφημέριος του χωριού Mikhailovka, σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια του βομβαρδισμού του χωριού από τις Ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις στην περιφέρεια του Λούχανσκ στο Ντονμπάς.
Σε μια συνέντευξη που έδωσε λίγο πριν τον θάνατό του, ο πατέρας Παρθένιος είπε ότι τα ουκρανικά στρατεύματα σκόπιμα κατέστρεφαν πόλεις στο Ντονμπάς. Στοχευμένη επίθεση του έκλεισαν το στόμα!!!
Ο π. Παρθένιος σκοτώθηκε ως αποτέλεσμα των θραυσμάτων που τον τραυμάτισαν θανάσιμα, κατά τη διάρκεια του βομβαρδισμού του χωριού από τα ουκρανικά στρατεύματα.
Σύμφωνα με τους ντόπιους, δεν υπήρχαν στρατιώτες στήν Mikhailovka.
Ουκρανοί στρατιώτες άνοιξαν πυρ κατά του νοσοκομείου, του ναού που βρίσκεται στη γειτονιά και του άμαχου πληθυσμού.
Σε συνέντευξη που έδωσε ο ιερέας λίγο πριν τον θάνατό του, είπε ότι στόχος των Ουκρανών στρατιωτικών που βρίσκονταν στην πόλη δεν ήταν να προστατεύσουν οικισμούς, αλλά να τους καταστρέψουν.Στοχοποιήθηκε για τη γενναία στάση του και δολοφονήθηκε από ουκρανικό στρατό.
Ο ιερέας παρέδωσε φάρμακα και ανθρωπιστική βοήθεια σε κατοίκους της περιοχής, προστάτευσε πρόσφυγες και προσπάθησε επίσης να βοηθήσει όποιον χρειαζόταν βοήθεια.
Στην επισκοπή Severodonetsk του UOC, ο Ιερομόναχος Παρθένιος (Fedorchenko), ο οποίος τραυματίστηκε από θραύσματα κατά τη διάρκεια του βομβαρδισμού του χωριού Mikhailovka, εκοιμήθη εν Κυρίω.
Στις 3 Μαΐου 2022, ο 64χρονος Ιερομόναχος Παρθένιος (Fedorchenko) κατέληξε λόγω τραυματισμού του από θραύσματα που τον έπληξαν κατά τη διάρκεια βομβαρδισμού του χωριού Mikhailovka, στην περιοχή Kremensky, στην περιοχή Luhansk, αναφέρει στη σελίδα της στο Facebook η Επισκοπή του Severodonetsk της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας. Ο πατέρας Παρθένιος ήταν ο εφημέριος της εκκλησίας UOC (Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία του Πατριαρχείου Μόσχας– η μόνη Κανονική Ορθόδοξη Εκκλησία στην Ουκρανία) προς τιμή του Αγίου Θεοδοσίου του Chernigov στο χωριό Mikhailovka (περιοχή Rubezhany), και υπηρέτησε επίσης ως ηγούμενος της Μονής του Αγίου Ηλία στο χωριό Varvarovka, στην επισκοπή Severodonetsk της UOC .
«Ο Θεός να αναπαύσει την ψυχή του κεκοιμημένου δούλου Σου, του νεοεκλιπόντα ιερομόναχου Παρθενίου, συγχώρεσε του όλες τις αμαρτίες του, εκούσιες και ακούσιες, και χάρισε του τη Βασιλεία των Ουρανών», έγραψε η Μητρόπολη.
Σε μια συνέντευξη που έδωσε λίγο πριν τον θάνατό του, ο πατέρας Παρθένιος είπε ότι τα ουκρανικά στρατεύματα σκόπιμα κατέστρεφαν πόλεις.
Σύμφωνα με το μέσο Orthodox Life, ο Ιερομόναχος Παρθένιος (Aleksey Nikolayevich Fedorchenko) γεννήθηκε στις 11 Ιανουαρίου 1958.
Στις 29 Μαρτίου 2009 χειροτονήθηκε διάκονος από τον Επίσκοπο Σεβεροντόνετσκ και Σταρομπέλσκ στις 19 Ιουλίου 2009 πήρε το βαθμό του ιερέα.
Υπηρέτησε στην εκκλησία προς τιμή του Αγίου Θεοδοσίου του Chernigov στη Μιχαήλοβκα.
Στις 30 Μαρτίου 2020, εκάρη μοναχός με το όνομα Παρθένιος από το Μητροπολίτη Σεβεροντόνετσκ και Σταρομπέλσκ Νικόδημο προς τιμή του Αγίου Παρθένιου του Κιέβου.
Το κοφτό άσπιλο βλέμμα του Ιερομάρτυρα στη συνέντευξη που έδωσε το κίνητρο για τη δολοφονία του….
(Συμπαριστάμεθα στον Ουκρανικό λαό, όχι στον κ. Ζελένσκι)
Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου
_________________________
Προσπερνούμε με λύπη αυτούς που έχουν ταυτίσει τον πόνο του αδικημένου Ουκρανικού λαού με την πολιτική Ζελένσκι, μια πολιτική που θα αποδειχθεί αν ήταν προς το συμφέρον του λαού της Ουκρανίας. Ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί δεν συνηγορούμε στον πόλεμο που γίνεται εις βάρος του λαού της Ουκρανίας, ο οποίος τεχνηέντως έχει κληθεί από τη Ρωσία ως στρατιωτική επιχείρηση.
Σφαγιάζεται άδικα ο Ουκρανικός λαός για γεωστρατηγικά συμφέροντα, συμφέροντα τα οποία είναι κατάδηλον ότι δεν αφορούν μόνο τις εμπλεκόμενες χώρες της Ρωσίας και της Ουκρανίας. Ως εκ τουτου δεν χρειάζεται να χύνονται κροκοδείλια δάκρυα για τον αδικημένο λαό της Ουκρανίας, από αυτούς που έχουν πολύ σημαντικά γεωστρατηγικά συμφέροντα στον πόλεμο που διεξάγεται μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας. Όσοι δεν φείσθηκαν να συμβάλουν με τον τρόπο τους στο αιματοκύλισμα άλλων λαών, μηδέ του λαού της Κύπρου εξαιρουμένου, δεν χρειάζεται να αναλύονται σε φληναφήματα περί ειρήνης. Συμφέρει σε κάποιους ο πόλεμος τούτος μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας και είναι ολοφάνερο.
Αντιλαμβανόμαστε ότι κατά βάθος και άλλα γεωστρατηγικά συμφέροντα καθορίζουν τέτοιους πολέμους. Δεν λησμονούμε ως Έλληνες την πώληση από τη Ρωσία στους σφαγείς της Κύπρου πυραύλους S400. Πώλησε η Ρωσία πυραύλους S400 στην Τουρκία, σε μια χώρα που είναι μέλος του ΝΑΤΟ (όσο παράδοξο κι αν ακούγεται τούτο). Μας λυπεί επίσης που η κυβέρνηση της Ουκρανίας επιθυμεί ως εγγυήτρια δύναμη την Τουρκία σε ενδεχόμενη λύση με εγγυήτριες δυνάμεις. Αναβαθμίζει τοιουτοτρόπως τη γεωστρατηγική σημασία της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ και αυτό θα έχει σύντομα και άλλους καρπούς.
Αντιλαμβανόμαστε πλήρως ότι η έννοια της ‘’φιλίας’’ σε διακρατικό επίπεδο, καθορίζεται από άλλους παράγοντες και η αναφορά σε τέτοια ‘’φιλία’’, οφείλεται απλούστατα σε υπερβάλλουσα αβρότητα.
Αντιπαρερχόμαστε επίσης την ‘’λύσσα’’ που επιδεικνύουν κάποιοι διαδικτυακοί ιστότοποι, που θέλουν να θεωρούνται χριστιανικά ιστολόγια, όπου εξαπολύουν λυσσώδεις ύβρεις για το Πατριαρχείο Μόσχας και όπου η εμπαθής ιδιοτέλειά τους προβάλλεται δήθεν ως υπερβάλλουσα ‘’αγάπη’’ στο Οικουμενικό μας Πατριαρχείο. Προς τι οι λυσσώδεις ύβρεις στο Πατριαρχείο Μόσχας; Τόσο εύκολα λησμονούν πώς σιωπηρώς αντιπαρήλθαν την ‘’ευλογία’’ στον Τούρκικο στρατό του Ερντογάν κατά την κληθείσα ‘’ειρηνική’’ εισβολή στη Συρία; Είναι γνωστό ότι η εισβολή της Τουρκίας στο Αφρίν της Βόρειας Συρίας το 2018 δεν ήταν ειρηνική. Και νοσοκομείο βομβαρδίστηκε και πλήθος αμάχων βρήκε το θάνατο, αλλά και πλήθος προσφύγων που κατέφυγε στην πόλη αυτή από τον γενικότερο πόλεμο στη Συρία βρήκε φρικτό θάνατο, με θλιβερές συνέπειες έως σήμερα.
Φυσικά η ‘’λυσσώδης’’ στάση των απέναντι στο Πατριαρχείο Μόσχας με ακατονόμαστες ύβρεις, ερείδεται στην όλη στάση τους στο λεγόμενο Ουκρανικό Εκκλησιαστικό ζήτημα, μια στάση που δεν φείσθηκε και προβολής κακόδοξων πρωτειακών παρερμηνειών.
Κλήθηκε ο κ. Ζελένσκι να μιλήσει στο Ελληνικό κοινοβούλιο. Μας ‘’θύμισε’’ το ‘’ελευθερία ή θάνατος’’ της Ελληνικής Επανάστασης. Κουβάλησε ‘’ενδεικτικά’’ και κάποιον από τα νεοναζιστικά τάγματα Αζόφ να μιλήσει. Ίσως να μη του ήταν γνωστό, ότι μας τέλειωσε η νεοναζιστική παρουσία στο Ελληνικό Κοινοβούλιο. Το ‘’ελευθερία ή θάνατος’’ ο Ελληνικός λαός το πρόταξε και στην περίπτωση των Ναζί.
Θεωρήσαμε ατυχές ή μάλλον τυχαίο γεγονός, το ότι κουβάλησε ‘’ενδεικτικά’’ και κάποιον από τα νεοναζιστικά τάγματα Αζόφ να μιλήσει. Ίσως τούτο να οφείλεται στο ότι δεν προσέξαμε καλά και ποιος άλλος (εκτός των νεοναζιστικών ταγμάτων Αζόφ), φωτογραφιζόταν με τη σημαία της Ουκρανίας με τη σβάστικα στη μέση βεβηλώνοντάς την, ή ποιος άλλος φωτογραφιζόταν με μπλουζάκι στρατιωτικού χρώματος με επιμανίκιο σήμα τη σβάστικα.
Ακολούθως έγινε διαδικτυακή ομιλία του κ. Ζελένσκι στην Κυπριακή Βουλή. Και εκεί που με σοβαρότητα η πρόεδρος της Κυπριακής Βουλής αναφέρθηκε στο πρόβλημα της εισβολής, ‘’τεχνικό’’ πρόβλημα διέκοψε την εμφάνιση του κ. Ζελένσκι. Εκεί όπου έπρεπε ο ‘’ηρωικός’’ και ‘’φίλος’’ για πολλούς Ζελένσκι να τοποθετηθεί στο θέμα τούτο, προέκυψε ‘’τεχνικό’’ πρόβλημα.
Είναι ν’ απορεί κανείς με το χρονικό σημείο που έγινε το κληθέν ως ‘’τεχνικό πρόβλημα’’. Στην κατάλληλη στιγμή δημιουργήθηκε ‘’τεχνικό’’ πρόβλημα; Τώρα το ‘’τεχνικό’ πρόβλημα έχει αποκατασταθεί. Μπορεί και τώρα αν θέλει…ή μάλλον αν τολμά ο κ. Ζελένσκι, να τοποθετηθεί για το θέμα της Τουρκικής εισβολής και συνεχιζόμενης κατοχής στην Κύπρο. Εκτός κι αν άλλη ‘’σύνδεση’’ και όχι η διαδικτυακή ήταν το πρόβλημα. Μπορεί και τώρα αν τολμά να τοποθετηθεί για το θέμα της Τουρκικής εισβολής και συνεχιζόμενης κατοχής στην Κύπρο.
Σε κείμενο που δημοσιεύτηκε στη Romfea.gr (15/1/2022), το οποίο τιτλοφορείται «Στέιτ Ντιπάρτμεντ : ‘’Η Ρωσία χρησιμοποιεί την ορθόδοξη ταυτότητα’’», αναφέρονται μεταξύ άλλων τα εξής : ‘’Όπως σημείωσε ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, «η Ρωσία εμπλέκεται σε συγκεκαλυμένες και απροκάλυπτα κακόβουλες προσπάθειες εργαλειοποίησης της ορθόδοξης ταυτότητας για την προώθηση των δικών της γεωπολιτικών συμφερόντων, υποστηρίζονταςορισμένες Ορθόδοξες Εκκλησίες και τους ηγέτες τους και υπονομεύοντας συγχρόνως άλλες’’.
Δεν είναι απορίας άξιο που εκπρόσωπος μιας υπερδύναμης ομιλεί διαμαρτυρόμενος για γεωπολιτικά συμφέροντα άλλης χώρας; Αυτό όμως δεν δημιουργεί μόνο ερωτηματικά, αλλά δίνει και την απάντηση ότι, η αιτία διαμαρτυρίας μιας τέτοιας υπερδύναμης, εις τούτο ακριβώς ερείδεται. Να θεωρήσουμε ότι οι ΗΠΑ τα δικαιώματα των αδυνάτων είναι που θέτουν στην κορωνίδα των πολιτικών τους ενεργειών και όχι τα γεωπολιτικά συμφέροντά τους; Σκοπός όμως δεν είναι να εμπλακούμε σε αναλύσεις περί γεωστρατηγικών συμφερόντων.
Όσον αφορά το ατυχέστατο ‘’υποστηρίζοντας ορισμένες Ορθόδοξες Εκκλησίες και τους ηγέτες τους’’, θα πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι η πλειοψηφία των Τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών δεν έχει συναινέσει στο Ουκρανικό Αυτοκέφαλο. Αυτό δυστυχώς υπάρχουν ακόμα και Ορθόδοξοι που δεν το αντιλαμβάνονται και ίσως είναι μάταιο αναμένουμε από έναν πολιτειακό αξιωματούχο να το λάβει υπόψη του.
Ακολούθως στο εν λόγω άρθρο σημειώνονται τα εξής: ‘’Συνεχίζοντας, ο Αμερικανός αξιωματούχος τόνισε τη σημασία που αποδίδουν οι ΗΠΑ στην προώθηση και στην προστασία των θρησκευτικών ελευθεριών. «Η προστασία της θρησκευτικής ελευθερίας ή των πεποιθήσεων, συμπεριλαμβανομένης της ελευθερίας των θρησκευτικών μειονοτήτων, εξακολουθεί να αποτελεί βασικό στοιχείο της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ»’’.
Ποιος όμως στέρησε τη θρησκευτική ελευθερία στην Ουκρανία; Όταν τα δύο σχισματικά μορφώματα αυθαίρετα επέλεξαν το έγκλημα του σχίσματος, ποιος τους εμπόδισε; Αυθαίρετα επέλεξαν τον εμπαιγμό του Αγίου Πνεύματος, ‘’λειτουργώντας’’ χωρίς Ιερωσύνη και προσποιούμενοι τέλεση ‘’Θείων Μυστηρίων’’. Ποιος όμως τους εμπόδισε στις αντιεκκλησιαστικές ενέργειές τους; Ποιος τους επιτέθηκε στους Ναούς που επιτελούσαν το αντιεκκλησιαστική αυτή θεομπαιξία;
Οι αθεολόγητες ‘’προσθήκες’’ στη θεομπαιξία αυτή, από όσους ήθελαν την Αποστολική διαδοχή στο θέμα της Ιερωσύνης να υφίσταται και μετά τις καθαιρέσεις, είναι αντίθετες με αυτά που πιστεύει η Εκκλησίας μας στο ζήτημα τούτο και αποτελεί κακόδοξη θέση. Όλη η Εκκλησία πριν την κληθείσα ‘’Ενωτική Σύνοδο’’, καταδίκαζε τις αντιεκκλησιαστικές ενέργειές τους, αναγνωρίζοντας Πανορθοδόξως τις καθαιρέσεις τους. Τότε η Εκκλησία δεν ‘’στερούσε την θρησκευτική ελευθερία’’ και τώρα την στερεί;
Δεν είναι από αυτούς που προτίμησαν το έγκλημα του σχίσματος που έχει διαπραχθεί πλήθος απάνθρωπων και αντιεκκλησιαστικών βιαιοτήτων, που συνεχίζονται έως τις μέρες μας και οι οποίες έχουν καταγγελθεί στον Ο.Η.Ε;
Για παράδειγμα στις 11 Αυγούστου 2019 ιερόσυλοι μαζί με τρεις ιερείς τους, σπάζοντας τις κλειδαριές του Ιερού Ναού της Αγίας Σκέπης της Παναγίας στο χωριό Μπομπλύ της περιφέρειας Volyn, εισήλθαν στον Ιερό Ναό και ακολούθως κακοποίησαν βάναυσα αρκετούς ενορίτες. Παρόμοια βία και βανδαλισμοί Ιερών Ναών έγιναν και στο Zhytomyr, στην περιοχή Lviv και στο χωριό Luka-Meleshkovskaya της περιοχής της Vinnitsa. Με βία επίσης κατέλαβαν τον Ιερό Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο χωριό Pohreby. Στον Ιερό Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο χωριό Πτίτσα της περιοχής Ρίβνε, κτύπησαν βίαια τους πιστούς που προσεύχονταν στην εκκλησία. Αυτά αποτελούν στέρηση θρησκευτικής ελευθερίας.
Στην περιοχή επίσης Τσερνοπόλ, στον Ιερό Ναό της Αγίας Άννης διέκοψαν τη Θεία Λειτουργία στην προσπάθειά τους να καταλάβουν τον Ιερό Ναό. Στο χωριό Ζινιτσίν στης περιοχής Volyn, στον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου προέβηκαν σε βανδαλισμούς και βιαιότητες. Τις προσπάθειες για κατασχέσεις Ιερών Ναών της Αυτόνομης Εκκλησίας της Ουκρανίας, ακολούθησε η προσπάθεια να καταλάβουν την Ιερά Μονή της Λαύρας των Σπηλαίων και την Ιερά Μονή της Λαύρας του Ποτσάεφ. Αυτά αποτελούν στέρηση θρησκευτικής ελευθερίας.
Οι ΗΠΑ δεν πρόσεξαν την παντελή στέρηση της θρησκευτικής ελευθερίας για παράδειγμα στη Σαουδική Αραβία και ανακάλυψαν αυτήν στην Ουκρανία; Τα γεωπολιτικά συμφέροντα δεν είναι εκείνα που καθόρισαν τη διαμαρτυρία τους;
Περί της πρόσφατης περγαμηνής στην αγιογράφηση του Αγίου Αντωνίου του Κιέβου
Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου
_________________________
Σε άρθρο που δημοσιεύτηκε στον ‘’Ορθόδοξο Τύπο’’ στις 17 Αυγούστου 2021 και που τιτλοφορείτο ‘’Στη Μονή Εφιγμένου ο Όσιος Αντώνιος των Σπηλαίων απεικονίστηκε με Τόμο της Αυτοκεφαλίας’’, γινόταν αναφορά σε πρόσφατη αγιογράφηση του Αγίου Αντωνίου της Λαύρας των Σπηλαίων του Κιέβου, όπου κρατεί περγαμηνή με απόσπασμα από τον Τόμο της μονομερούς εκχώρησης Αυτοκεφαλίας στην Ουκρανία.
Αν απλά καλέσει ως ανιστόρητη την εν λόγω αναγραφή στην περγαμηνή που κρατεί ο Άγιος Αντώνιος της Λαύρας των Σπηλαίων του Κιέβου, οπωσδήποτε δεν θα αποτελεί περιγραφή της. Ένας νέος προσκυνητής που εισέρχεται στον Εσφιγμενίτικο αυτό Ναό και διαβάζει αυτό που έχει αναγραφεί στην περγαμηνή τι αντιλαμβάνεται; Ο Άγιος Αντώνιος παρέλαβε τον Τόμο Αυτοκεφαλίας, μιας μονομερούς πράξης την οποία η πλειοφηφία των Τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών δεν αναγνώρισε;
Για ποιο λόγο έχει αντικατασταθεί η πνευματική παρακαταθήκη, η οποία ανεγράφετο στην περγαμηνή που κρατεί ο Άγιος Αντώνιος ο κτήτορας της Λαύρας των Σπηλαίων, σε φορητές εικόνες και τοιχογραφίες έως σήμερα, με απόσπασμα από τον Τόμο της μονομερούς εκχώρησης Αυτοκεφαλίας στην Ουκρανία; Θέτουν τον Άγιο Αντώνιο της Λαύρας των Σπηλαίων ως συνηγορούντα σε μια πράξη που έγινε αφορμή κλονισμού της εκκλησιαστικής ενότητας;
Μια τέτοια εικαστική απεικόνιση, εκτός Ναού φυσικά, θα ήταν σύμφωνη την ιστορική πραγματικότητα του εγκλήματος του σχίσματος στην Ουκρανία και μια υπενθύμιση για εκζήτηση συγνώμης για το έγκλημα του σχίσματος. Επίσης θα έθετε φραγμό και στην παρεπόμενη αντιεκκλησιαστική θρασύτητα απέναντι στη μόνη αναγνωρισμένη από την πλειοφηφία των Τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών Αυτόνομη Εκκλησία της Ουκρανίας, που ούτε το όνομα ‘’Ουκρανική’’ δεν ανέχονται.
e- Ορθόδοξη Παρακαταθήκη 