Ο Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος δια το θαύμα του Αγίου Φωτός

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

__________________

Είναι λυπηρό Κληρικοί και λαϊκοί θεολόγοι να αμφισβητούν το Άγιον Φως και το χείρον τούτου να ειρωνεύονται τη συντριπτική πλειοψηφία των Ορθοδόξων Χριστιανών που πιστεύουν στο θαύμα τούτο.

Ιδού τι γράφει ο Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος, ο μεγάλος αυτός Γέροντας της εν Χριστώ αγάπης και ομολογίας,  για το για το Άγιο Φως κατά το Άγιο και Μεγάλο Σάββατο : ‘’Ο κλήρος περιήλθε λιτανεύων  μετά ψαλμωδιών τρις το Άγιον Κουβούκλιον· μετά δε την λιτανείαν απεσφραγίσθη η θύρα του Ιερού Κουβουκλίου, ο δε Πατριάρχης απεκδυθείς τα αρχιερατικά άμφια και  φέρων μόνον στιχάριον εισήλθεν εις τον Πανάγιον Τάφον’’*.

Κατόπιν όπως σημειώνει ‘’ηρεύνησαν Αυτόν μη φέρη μεθ’ εαυτού πυρεία. Εισελθών ανέγνωσε γονυπετής προ του Παναγίου Τάφου ευχήν δεόμενος, ίνα το ένδοθεν του Αγίου Τάφου διανεμηθησόμενον φως είη τοις μετ’ ευλαβείας αυτό λαμβάνουσιν χαρίτος περιεκτικόν’’. 

Παρεπόμενα της αντιεκκλησιαστικής ειρωνίας και πολεμικής όσων αμφισβητούν το θαύμα του Αγίου Φωτός είναι και η άρνησή τους ότι, το ‘’διανεμηθησόμενον φως είη τοις μετ’ ευλαβείας αυτό λαμβάνουσιν χαρίτος περιεκτικόν’’. 

Και συνεχίζει ο Γέροντας Φιλόθεος ως ακολούθως : ‘’Ήδη βαθεία σιγή διαδέχεται τους προ μικρού τας αχανείς του Ναού διαστάσεις δονούντας αλαλαγμούς· αγωνία άρρητος καταλαμβάνει σύμπαντας τους όχλους των προσκυνητών. Μόλις λεπτά τινά παρέρχονται, και αίφνης βοή συμμιγής, ή ιαχή ουρανομήκης συνταράσσει τα νεύρα ακόμα, σείουσα τους θόλους του Ναού… Είναι η θεσπέσια γλυκύτατη φωνή· Το Άγιο Φως! Και ιδού αληθώς μεταδίδεται παρά του Πατριάρχου το Άγιο Φως, εν πυρσοίς αργυροίς εξ αμφοτέρων των οπών του Ιερού Κουβουκλίου. Και εκ μεν της δεξιάς οπής παραλαμβάνει αυτό προνομιούχος τις οικογένεια εντοπίων Ορθοδόξων και το Άγιον Βήμα ένθα διανέμεται εις τα πλήθη υπό του Σκευοφύλακος του Παναγίου Τάφου· εκ δε της αριστεράς οπής παραλαμβάνουν αυτό οι Αρμένιοι, οι Κόπται, οι Συριάνοι (Ιακωβίται) και μετακομίζοντες εις τα εντός του Ναού παρεκκλήσιά των διανέμουσιν εις τους λαούς των. Οι ήχοι των κωδώνων, των βαρυγδούπων σημάντρων και των αλαλαγμών του απείρου πλήθους χαιρετίζουσι χαρμοσύνως το Άγιο Φως, όπερ εκ ακαρεί διαδίδεται ούτω εις άπαντα του Ναού τα μέρη, εις τ’ άνω, εις τα κάτω, και εις τας απωτάτας αυτού γωνίας.  Όλαι αι κανδήλαι, όλαι αι λυχνίαι, όλοι οι πολυέλεοι, όλαι  αι λαμπάδες του Ναού ευρέθησαν εν μια στιγμή αναμμέναι’’.  Το ‘’ευρέθησαν εν μια στιγμή αναμμέναι’’, δεν είναι θαυμαστόν;

Ενθυμούμαι μια απλή γιαγιά από την Κύπρο, που μου περιέγραφε παραστατικά το άναμμα των κανδήλων από το Άγιο Φως εντός του Ναού της Αναστάσεως, σαν μια πολύ μεγάλη πλατιά κορδέλα.   Η ειλικρίνεια απλών ανθρώπων, απλών γιαγιάδων και παππούδων, που με απλότητα και αυθορμητισμό περιγράφουν με τον τρόπο τους, την εμπειρία τους αυτή στο Ναό της Αναστάσεως, φανερώνει ένα αληθινό βίωμα. 

‘’Πολλοί φέρουσι το φως των (33) κηρίων  επί του προσώπου, εταίροι εις τα στήθη και τας χείρας χωρίς ουδεποσώς πάθωσι βλάβην τινά’’, αναφέρει ο Γέροντας Φιλόθεος.

Είναι επακριβώς αυτό το οποίο καταγράφεται στην ιστοσελίδα του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, όπου παρατίθεται συνοπτική παρουσίαση για το Άγιον Φως, όπου αναφέρονται μεταξύ άλλων τα εξής : ‘’Μετά το πέρας της ευχής τοποθετεί (ο Πατριάρχης) το βαμβάκιον εις τον Πανάγιον Τάφον και με θαυμαστόν τρόπον ανάβει.  Με αυτό ανάβει τα κεριά και εξέρχεται από Το Ιερόν Κουβούκλιον.  Το σπουδαίον είναι ότι το Άγιον Φως δι’ ολίγα λεπτά δεν έχει πυράδα.  Δηλαδή εάν εις ακουμπήση το Άγιον Φως εις τα χέρια του δεν θα καή.  Πραγματικώς είναι ένα εκ των μεγαλυτέρων Θαυμάτων της Χριστιανοσύνης, το οποίον επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο το Μέγα Σάββατον’’.

Όσοι Κληρικοί και λαϊκοί θεολόγοι διαλαλούν τη δυσπιστία τους για το θαύμα του Αγίου Φωτός, αδίκως θεωρούν ότι η συντριπτική πλειοψηφία των Ορθοδόξων Χριστιανών την ενστερνίζεται.  Δεν ακολουθεί το πλήρωμα της Εκκλησίας τη δυσπιστία τους αυτή, ούτε και καμιά από τις κατά Τόπους Ορθόδοξες Εκκλησίες συμφωνεί με αυτούς.  Η δυσπιστία τους αυτή, για το θαυμαστό τρόπο που λαμβάνει ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων το Άγιον Φως στον Πανάγιο Τάφο  του Χριστού κάθε χρόνο το Μέγαλο Σάββατο, τους μόνους που ‘’αγγίζει’’ και επιχαίρουν για τούτο, είναι οι δεδηλωμένοι άθεοι, και τούτο μαρτυρείται από το διαδικτυακό ‘’πανηγύρι’’ των, κάθε φορά που εκλαμβάνουν τη δυσπιστία τούτη, ως συνηγορούσα στην αντίθεη στάση τους.

*‘’Μέγα και θαυμαστόν προσκύνημα εις Παλαιστίνην και Σινά’’ υπό του Ηγουμένου της εν Πάρω Ιεράς Μονής Λογγοβάρδας Φιλοθέου, Εκδοτικός οίκος «Αστήρ» Αλ. & Ε. Παπαδημητρίου Αθήναι 1974.

Καλούν ‘’ιερόν’’ το βιβλίον, το οποίον αρνείται τα Άγια Πάθη του Χριστού;(Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου)

_________________________

Σε λίγες μέρες θα γιορτάσουμε τα Άγια Πάθη του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.  Το αντιτριαδικό κοράνι, το οποίο αρνείται τη Θεότητα του Χριστού και τη Σταύρωσή Του, ως ‘’ιερό’’ καλείται από κάποιους Ιεράρχες της Εκκλησίας μας και το δωρίζουν κιόλας κάποιοι από αυτούς.  

Το κοράνι για τα Άγια Πάθη του Κυρίου, γράφει μεταξύ άλλων τα εξής :  «Κι ακόμη καυχήθηκαν : ‘’Φονεύσαμε τον Χριστόν Ιησού, το παιδί της Μαριάμ, τον Απόστολο του Θεού’’.  Κι όμως δεν τον σκότωσαν κι ούτε τον σταύρωσαν, αλλ’ έτσι γίνηκε ώστε να φαίνεται σ’ αυτούς» (κοράνι, κεφ. Δ, στιχ. 157)*.   Το κοράνι σαφέστατα αρνείται τη Σταύρωση του Χριστού και επακόλουθα την Αγία Ανάστασή Του.

Ως ανόητους μας εκλαμβάνουν αυτοί οι οποίοι προβάλλουν, ότι δήθεν οι μωαμεθανοί παραδέχονται τον Χριστό ως απόστολο και προφήτη;    Όσο εύκολο κι αν είναι να προβάλλουν κάτι τέτοιο, τόσο ανυπέρβλητο είναι να βρουν έστω και μια προφητεία του Χριστού την οποίαν αποδέχονται.  Ειδικότερα στο θέμα του προφητικού λόγου του Κυρίου, αναφορικά με τα Άγια Πάθη τι έχουν να πουν;

Ανεβαίνοντας ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός στα Ιεροσόλυμα με τους μαθητές του, ‘’ήρξατο αυτοίς λέγειν τα μέλλοντα αυτώ συμβαίνειν’’ (Μαρκ. 10,32).  ‘’Ιδού αναβαίνομεν εις Ιεροσόλυμα και ο υιός του ανθρώπου παραδοθήσεται τοις αρχιερεύσι και γραμματεύσι, και κατακρινούσιν αυτόν θανάτω και παραδώσουσιν αυτόν τοις έθνεσι και εμπαίξουσιν αυτώ και μαστιγώσουσιν αυτόν και εμπτύσουσιν αυτώ και αποκτενούσιν αυτόν, και τη Τρίτη ημέρα αναστήσεται’’ (Μαρκ. 10,33-34).  Τι δέχεται από αυτά το ανίερο κοράνι;

Αυτό το βιβλίο καλούν ‘’ιερό’’ κάποιοι Ιεράρχες της Εκκλησίας μας και το δωρίζουν κιόλας;  Παρεπόμενα (για λόγους ευνοήτους) κάποιοι Ορθόδοξοι και μάλιστα Κληρικοί, εκλαμβάνουν ως μορφή διπλωματίας και μάλιστα επαινούμενης, το να καλείται το κοράνι εκ μέρους Ιεραρχών της Εκκλησίας, ως δήθεν ‘’ιερό’’ ή να δωρίζεται ως ‘’δώρο’’.   Οι λόγοι της απαράδεκτης στάσης τους είναι προφανείς.

Ας πάψουν οι Ιεράρχες αυτοί να καλούν το κοράνι ως ‘’ιερό’’, το βλάσφημο βιβλίο το οποίο αρνείται την Αγία Τριάδα, τη Θεότητα του Χριστού και τα Άγια Πάθη Του, ως δήθεν μη υπάρξαντα. Ας πάψουν και αυτοί οι οποίοι καλούν μια τέτοια πράξη, ως δήθεν μορφή ‘’διπλωματίας’’.

Πώς μπορεί να καλούν μια τέτοια ενέργεια ως δήθεν  μορφή ‘’διπλωματίας’’;  Όσο κι αν έχει στις μέρες μας το ανάλογο αντιμίσθιο μια τέτοια ‘’διαπίστωση’’ περί διπλωματίας, σίγουρα θεάρεστη δεν είναι και όταν έλθουν οι καλύτερες μέρες στην Εκκλησία στο ζήτημα τούτο, θα δοθεί απάντηση.

*Τα εντός εισαγωγικών εδάφια του κορανίου, είναι παρμένα από το κοράνι των εκδόσεων Λάτση.

Αι εκκλησιολογικαί στρεβλώσεις δεν αποτελούν μορφήν ‘’διπλωματίας’’

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

_________________________

Σε άρθρο το οποίο δημοσιεύτηκε στη romfea.gr στις 28 Μαρτίου 2024 και το οποίο τιτλοφορείτο, ‘’Παρουσίαση βιβλίου για τον Οικουμενικό Πατριάρχη στη Δράμα’’, ανεφέρετο στη βιβλιοπαρουσίαση σχετικού βιβλίου του Αρχιμανδρίτη Γερασίμου Βλατίτση, στις 27/03/2024 στο Πνευματικό Κέντρο της Ιεράς Μητροπόλεως Δράμας.

Όπως σημειώνετο μεταξύ άλλων στο εν λόγω άρθρο, πρόκειται για ‘’νέο πολυσέλιδο πόνημα – μεταπτυχιακή εργασία’’ του π. Γερασίμου με τίτλο ‘’Η εκκλησιαστική διπλωματία και πολιτική του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου του Α΄ κατά την τριακονταετή Πατριαρχεία του»’’.

Στο εν λόγω βιβλίο συμπεριλαμβάνεται και το κεφάλαιο ‘’Διορθόδοξοι διάλογοι του Οικουμενικού Πατριαρχείου με αποκορύφωμα την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο της Ορθόδοξης Εκκλησίας (Κρήτη 2016)’’.

Αποτελούν όμως μορφή διπλωματίας οι εκκλησιολογικές στρεβλώσεις της Δήλωσης του Τορόντο, οι οποίες παρεισέφρησαν ως μη όφειλαν σε αποφάσεις της Συνόδου της Κρήτης;

Ποια από τις  ‘’εκκλησιολογικές’’ προϋποθέσεις – στρεβλώσεις από τη Δήλωση του Τορόντο, που παρεισέφρησαν ως μη όφειλαν σε αποφάσεις της Συνόδου της Κρήτης, μπορεί να χαρακτηρισθεί ως προϊόν διπλωματικής αβρότητας;  Όταν μια κακοδοξία την ‘’υποβιβάζεις’’ σε προϊόν διπλωματίας,  κατ’ ουσία της αφαιρείς το στοιχείο της πλάνης. 

Το Σώμα του Χριστού δεν θα οικοδομηθεί από τις  πνευματικές σχέσεις που εισέρχονται οι ‘’εκκλησίες-μέλη’’ του καλούμενου Π.Σ.Ε.  Αυτή η κακοδοξία αποτελεί βλασφημία και όχι διπλωματική αβρότητα.  Δεν προμαχεί κανείς της Ορθοδοξίας χαρακτηρίζοντας την κακοδοξία ως διπλωματική αβρότητα.  Μπορούμε να ομιλούμε για πνευματικές σχέσεις με τις αιρετικές κοινότητες και ομάδες μέλη του Π.Σ.Ε; 

Ο αντιλαμβανόμενος το μεγαλείο της Εκκλησίας, του Σώματος του Χριστού, κατά την Παύλειο έκφραση, αντιλαμβάνεται και το μέγεθος της κακοδοξίας να προβάλλει κανείς, ότι οικοδομείται το Σώμα του Χριστού από τις  πνευματικές σχέσεις που εισέρχονται οι εκκλησίες-μέλη του καλούμενου Π.Σ.Ε. 

Μπορεί να θεωρηθεί έκφραση διπλωματικής αβρότητας, η κακόδοξη εκκλησιολογική στρέβλωση που θέλει το Σώμα του Χριστού να οικοδομείται από τις  πνευματικές σχέσεις που εισέρχονται οι εκκλησίες-μέλη του καλούμενου Π.Σ.Ε.;   Από τις  πνευματικές σχέσεις με αιρετικές κοινότητες και ομάδες οικοδομείται το Σώμα του Χριστού; Άπαγε της βλασφημίας.  Με τις αιρετικές κοινότητες θα οικοδομηθεί το Σώμα του Χριστού;

Ο Χριστός ‘’έδωκε τους μεν αποστόλους, τους δε προφήτας, τους δε ευαγγελιστάς, τους δε ποιμένας και διδασκάλους, προς τον καταρισμόν των αγίων εις έργον διακονίας, εις οικοδομήν του σώματος του Χριστού’’  (Εφ. 4, 11-12).  Αυτά αναφέρει ο Απόστολος Παύλος στην Προς Εφεσίους επιστολή του.  Δεν συμπεριέλαβε και τις αιρετικές κοινότητες ο Απόστολος Παύλος.

‘’Τους αποστόλους, τους προφήτας, τους ευαγγελιστάς, τους ποιμένας και διδασκάλους, (έδωκε ο Χριστός) προς τον καταρτισμόν των αγίων εις έργον διακονίας, εις οικοδομήν του σώματος του Χριστού’’.

Αποτελεί διπλωματική έκφραση η αναφορά η οποία τονίζει ότι, «οι εκκλησίες-μέλη εισέρχονται σε πνευματικές σχέσεις για να οικοδομηθεί το Σώμα του Χριστού και να ανακαινισθεί η ζωή των εκκλησιών»;* Είναι δυνατό να προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι, από τις  ‘’πνευματικές σχέσεις’’ με τις αιρετικές κοινότητες και ομάδες του καλουμένου Π.Σ.Ε. θα  ανακαινισθεί η ζωή των εκκλησιών»;  Δεν αποτελεί αυτή η βλασφημία μορφή διπλωματίας.

Μπορούμε επίσης ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί να αναγνωρίσουμε στοιχεία αληθούς εκκλησίας σε αιρετικές κοινότητες και ομάδες, στρέβλωση η οποία συμπεριλαμβάνεται στη Δήλωση του Τορόντο;  Αποτελεί η κακόδοξη αυτή αναγνώριση, προϊόν διπλωματικής αβρότητας; Μεγάλη εκκλησιολογική σύγχυση προκαλεί η στρέβλωση τούτη.

Αποτελεί προϊόν διπλωματικής αβρότητας η ‘’παραδοχή’’  στα πλαίσια του Π.Σ.Ε., ότι ‘’το να αποτελεί κάποιος  μέλος της εκκλησίας του Χριστού είναι πιο περιεκτικό από το να αποτελεί  μέλος της ίδιας του της εκκλησίας»;*   Όταν το παραδεχόμαστε αυτό στα πλαίσια του Π.Σ.Ε., έχει την έννοια της παραδοχής ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν είναι η Εκκλησία του Χριστού.  Μπορεί να χαρακτηρισθεί διπλωματική έκφραση η κακόδοξη τούτη ‘’παραδοχή’’;

Δεν αποτελούν οι κακόδοξες  εκκλησιολογικές στρεβλώσεις προϊόντα διπλωματικής αβρότητας;   Αποτελεί εύκολη διαφυγή η χροιά της ‘’διπλωματικότητας’’ σε κακόδοξες  εκκλησιολογικές στρεβλώσεις.

*«Η συμβολή της Ορθόδοξης Εκκλησίας και θεολογίας στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών» (Στυλιανού Χ. Τσομπανίδη).

Το σκάνδαλον του εορτασμού του Πάσχα με κλονισμένην την Εκκλησιαστικήν ενότηταν

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

_________________________

Τα Χριστούγεννα του 1976 ο μακαριστός Γέροντας Γεώργιος Καψάνης, τόνισε σε ομιλία του τα εξής :  ‘’Συνεορτάζουμε με όλους τους εν Χριστώ Ορθοδόξους αδελφούς μας, τα μέλη τα τίμια του Σώματος του Χριστού τις Εορτές της Θείας ενανθρωπήσεως’’.  Ορθότατα τόνιζε ο Γέροντας Γεώργιος Καψάνης,    ‘’συνεορτάζουμε με όλους τους εν Χριστώ Ορθοδόξους αδελφούς μας, τα μέλη τα τίμια του Σώματος του Χριστού’’.   

Επομένως αποτελεί  σκάνδαλο ο εορτασμός του  Πάσχα, με παρατεινόμενη τη διχόνοια εξ αφορμής του λεγόμενου Ουκρανικού εκκλησιαστικού ζητήματος, μεταξύ των εν Χριστώ Ορθοδόξων αδελφών, των  τίμιων μελών του Σώματος του Χριστού.

Η  παρατεινόμενη διχόνοια, εξ αφορμής του λεγόμενου Ουκρανικού εκκλησιαστικού ζητήματος, μας αναγκάζει να εορτάσουμε το Πάσχα για ακόμη μια φορά με κλονισμένη την  Εκκλησιαστική ενότητα. 

Πορευόμαστε τον ‘’εξαίσιον δρόμον’’ προς το Πάσχα, την Εορτή των Εορτών, με τη λυπηρή διχόνοια, η οποία ακολούθησε τη χωρίς τη συναίνεση των κατά τόπους Εκκλησιών, εκχώρηση Αυτοκεφαλίας στα δύο σχισματικά μορφώματα της Ουκρανίας. Ο συνεορτασμός του Πάσχα με τέτοιας μορφής διχόνοια, αποτελεί σκάνδαλο.

Δεν αποτελεί σκάνδαλο ο μη συνεορτασμός του Πάσχα με τους ετεροδόξους χριστιανούς, αλλά η αποκοπή τους από τη Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, με παρεπόμενο τον μη συνεορτασμό. 

Οι αιτίες για τις οποίες έχουν αποκοπεί οι κάθε λογής αιρετικές κοινότητες από τη Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, αποτελούν σκάνδαλο. ‘’Όταν πάντες ομοίως πιστεύωμεν, τότε ενότης εστί’’, τονίζει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος.   

Δυστυχώς για μια ακόμη χρονιά θα εορτάσουμε Πάσχα με κλονισμένη την Εκκλησιαστική ενότητα, εξ αφορμής του λεγόμενου Ουκρανικού εκκλησιαστικού ζητήματος.  Αυτό αποτελεί μεγάλο σκάνδαλο. 

Η μη συμμετοχή της ‘’OCU’’ εις την κηδείαν του μ. Πατρ. Βουλγαρίας

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

_________________________

Στην κηδεία του μακαριστού Πατριάρχη Βουλγαρίας Νεοφύτου, παρευρέθηκε χωρίς να συμμετάσχει σ’ αυτή και ο μη αναγνωρισμένος από την πλειοψηφία των κατά Τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών, Προκαθήμενος της ‘’OCU’’ (‘’Αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Ουκρανίας’’).

Στην ιστοσελίδα  www.orthodoxtimes.gr,  στις 16 Μαρτίου 2024, σε άρθρο το οποίο τιτλοφορείτο ‘’Με επίσημη πρόσκληση στην κηδεία του Πατριάρχη Βουλγαρίας ο Κιέβου Επιφάνιος’’, σημειώνετο και η απάντηση την οποία έδωσε σε ερωτήσεις των βουλγαρικών ΜΜΕ, ο Μητροπολίτης Βάρνης και Μεγάλης Πρεσλάβας κ. Ιωάννης, στην οποία ετονίζοντο μεταξύ άλλων και τα εξής : «Μπορεί να παρευρεθεί άτομο του οποίου το καθεστώς δεν έχουμε αποφασίσει. Και αυτός είναι ο άνθρωπος που εκπροσωπεί την Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας, ο Μητροπολίτης Επιφάνιος, που δεν έχει προσκληθεί από εμάς αλλά καταλαβαίνω ότι θα παραστεί. Και αν λάβει μέρος στην εξόδιο ακολουθία, μπορεί να μπερδέψει πολλούς. Χρειάζεται σύνεση”».

Ήταν γνωστή η στάση του μ. Πατριάρχη Βουλγαρίας για το ‘’Ουκρανικό’’. Ήταν επιθυμία του μακαριστού Πατριάρχη Νεοφύτου να παρευρεθεί στην κηδεία του, ο μη αναγνωρισμένος από την πλειοψηφία των κατά τόπους Ορθόδοξων Εκκλησιών; 

Προς τι λοιπόν μια τέτοια ενέργεια;  Ο μ. Πατριάρχης Βουλγαρίας,  επέμενε στην Κανονικότητα της εκχώρησης Αυτοκέφαλου με Πανορθόδοξη συναίνεση.  Το Ουκρανικό εκκλησιαστικό ζήτημα δεν θα επιλυθεί με πλάγιο τρόπο, αλλά συνοδικώς. 

Ο μ. Πατριάρχης Βουλγαρίας ήταν   εξ εκείνων των Προκαθημένων, οι οποίοι δεν έχουν συναινέσει στην εκχώρηση Αυτοκεφαλίας στην ‘’OCU’’.  Εφόσον ο μ. Πατριάρχης   Βουλγαρίας Νεόφυτος δεν αναγνώριζε την ‘’OCU’’, προς τι λοιπόν η συμμετοχή στην κηδεία του; Ορθά λοιπόν δεν συμμετείχε στην Ακολουθία της Κηδείας.

Η κηδεία του μ. Πατριάρχη Νεοφύτου έγινε στον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Αλεξάνδρου Νιέφσκι στη Σόφια, ενός Αγίου, τον οποίον  η μη αναγνωρισμένη από την μεγάλη πλειοψηφία των κατά Τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών,  ‘’Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Ουκρανίας’’ (‘’OCU’’),  απαξίωσε με αντιεκκλησιαστικό τρόπο, διαγράφοντάς τον από το αγιολόγιό της.

Δεν δίστασε να πατήσει το κατώφλι του Καθεδρικού Ναού του Αγίου, τον οποίο η ‘’OCU’’ απαξίωσε  με αντιεκκλησιαστικό τρόπο;  Πώς αισθάνθηκε ο μη αναγνωρισμένος από την πλειοψηφία των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών, Προκαθήμενος της ‘’OCU’’, όταν εισήλθε στον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Αλεξάνδρου Νιέφσκι στη Σόφια;

Η στάση του μ. Πατριάρχη Βουλγαρίας στο ‘’Ουκρανικό’’,   δεν αφήνει περιθώρια αμφιβολίας για το αν έπρεπε  να συμμετάσχει στην Ακολουθία της κηδείας του, ο μη αναγνωρισμένος από την πλειοψηφία των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών, Προκαθήμενος της ‘’OCU’’. 

Αντιμάχονται την περί της Θείας Χάριτος διδασκαλία του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά

Του   Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

__________________

Είναι θλιβερό να προβάλλεται από Αγιορείτικη Μονή, ότι ‘’ο ανθρώπινος νους είναι υπεράνω της Θείας Χάριτος’’ και να μην αποτολμάται οποιαδήποτε ανασκευή. Το επίσης λυπηρό είναι, να προβάλλεται ο γέροντας Ιωσήφ Βατοπαιδινός, ο διδάξας την κακοδοξία αυτή, ως δήθεν ο ακριβής κάτοχος της Πατερικής ορολογίας και θεολογίας.

Στην Κύπρο πρόσφατα έγιναν τα εγκαίνια της πατρικής οικίας του π. Ιωσήφ Βατοπαιδινού σε χωριό της Επαρχίας Πάφου. Η υπερβολική προβολή που του γίνεται, αποτελεί εμπόδιο στην ανασκευή όσων κακοδοξιών δίδαξε. 

Δεν θα ακολουθήσουμε αυτούς οι οποίοι θεωρούν τη στάση της Μονής αυτής για τη Σύνοδο της Κρήτης, ως δήθεν συνηγορούσαν στην αγιοκατάταξη του π. Ιωσήφ Βατοπαιδινού, γιατί αυτό αποτελεί  μικρότητα.  Δυστυχώς δεν είναι εύκολο να προβεί κανείς  σε οποιαδήποτε ανασκευή των όσων κακοδοξιών δίδαξε ο π. Ιωσήφ Βατοπαιδινός, καθότι ο συρφετός υπερπροβολής του στο διαδίκτυο  κυρίως, δεν αφήνει τέτοια περιθώρια. 

Δυστυχώς δεν είναι λίγοι αυτοί οι οποίοι προβάλλουν το απαράδεκτο για τις κακοδοξίες του, ότι δήθεν, ‘’για να τα πει κάτι ήξερε’’.   Το ‘’μυστήρια μυστηρίων’’, με το οποίο επένδυσε την κακοδοξία του περί της Θείας Χάριτος, δεν αποτελεί αποστομωτική απάντηση.

Σεβίντεο στην ιστοσελίδα Vatopedi.gr το οποίο πρόβαλαν και άλλοι διαδικτυακοί ιστότοποι και το οποίο  τιτλοφορείται «Τέκνα Θεού γενέσθαι»,  από ομιλία του π.  Ιωσήφ Βατοπαιδινού, που έγινε στο Συνοδικό της Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου, αναφέρονται μεταξύ άλλων τα εξής : «Όταν λοιπόν όπως είπα κρατήσομεν την πρακτικήν έτσι αντιστάμενοι στην έννοιαν, στην κρούσιν του παραλόγου, τότε αρχίζει ο φωτισμός στον νουν, ξυπνάει ο νους και δεν πλανάται άκοπα στον άσκοπον μετεωρισμόν.  Όταν η Θεία Χάρις αυτό το διαπιστώσει, ότι ο νους αυτός εξύπνησε και πήρε τη θέση του σαν πρόσωπο και ο νους είναι το πρόσωπο, τότε υποτάσσεται η Χάρις εις τον νουν, μυστήρια μυστηρίων.  Κι άλλοτε σας τα είπα αυτό, αλλά σας το είπα συγχωνευμένα.  Δεν είναι παράξενα τούτα.  Ο νους του ανθρώπου που είναι πρόσωπον και το κατ’ εικόνα και ομοίωσιν, είναι υπεράνω της Χάριτος.  Η Χάρις του Θεού είναι άκτιστος ενέργεια μέσω της οποίας κατασκεύασε τα πάντα και τα διοικεί.  Αλλά αυτή είναι εργαλείο, ο νούς είναι πρόσωπον,  τόσον το καθ’ εικόνα και ομοίωσιν.  Γι’ αυτό και το φόρεσε ο Θεός Λόγος και το έχει αχώριστα στην αιωνιότητα της δόξης του, ο Πατήρ του μέλλοντος αιώνος».

Πως υπερκείμενον θεωρεί τον κτιστόν νουν, έναντι της ακτίστου Θείας Χάριτος;  Η κακοδοξία ότι ‘’ο νους του ανθρώπου που είναι πρόσωπον και το κατ’ εικόνα και ομοίωσιν, είναι υπεράνω της Χάριτος, ενώ αυτή είναι Θεία απόρροια’’ διδάχθηκε σε άλλη ομιλία του.  Το δίδαξε κι άλλες φορές, όπως και ο ίδιος χαρακτηριστικά αναφέρει.     Αποτελεί η διδασκαλία του αυτή, ξεκάθαρα αιρετική θέση περί της Θείας Χάριτος, μειωτική και βλάσφημη. 

‘’Επεί δε άκτιστος εστίν η χάρις αύτη και δωρεά του Αγίου Πνεύματος, συμφυής εστι και αχώριστος αυτού, ως και η του ηλίου ακτίς αχώριστός εστιν αυτού, δώρον ούσα και αύτη του ηλίου, καθ’ ήν ηλιοειδή τα μετέχοντα ποιεί’’, αναφέρει ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς (Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά   ‘’Λόγος διασαφητικός’’).

«Έστιν ουν και ο Πατήρ και ο Υιός και το Πνεύμα το Άγιον ομού πηγή του ζώντος ύδατος, τουτέστιν της Θείας Χάριτος» (Αποδεικτικός 2,65) αναφέρει  ο πνευματορρήτωρ Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς.  

Στην ιστοσελίδα της Πεμπτουσίας,σεβίντεο που τιτλοφορείται «Η υπακοή γίνεται για την αγάπη του Χριστού»,  με ομιλία του π. Ιωσήφ Βατοπαιδινού, που έγινε στο Συνοδικό της Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου, μεταξύ άλλων αναφέρονται  τα εξής : «Ο νους είναι θεοειδής.  Ο νους του ανθρώπου είναι ένα κομμάτι κομμένο από πάνω στον Θεόν.  Αυτό το έκανε ο Χριστός με το φύσημά του.  Ο Λόγος του Θεού ο Τεχνουργός, ο Δημιουργός των σύμπαντων όντων.  Όλα τα άλλα επρόσταξε κι έγιναν.  Τον άνθρωπο βλέπετε φύσηξε από μέσα του και το κατασκεύασε, αυτός είναι ο νους.  Το πήρε από το σώμα του, το έκαμε πρωτύτερα απ’ το χώμα.  Τον νου, την λογικότητα την έκαμε από πάνω του.  Αυτή λοιπόν είναι η θεοειδία» (15: 43). 

Με τέτοια διδασκαλία είναι παρεπόμενη η περί της Θείας Χάριτος κακοδοξία την οποία δίδαξε. Πολλοί είναι εκείνοι οι οποίοι έχουν εκλάβει ως Ορθόδοξη, την αιρετική αυτή διδασκαλία  του π. Ιωσήφ Βατοπαιδινού περί της Θείας Χάριτος. Η υπερπροβολή που γίνεται στον π. Ιωσήφ Βατοπαιδινό, αποτελεί εμπόδιο στην ανασκευή όσων κακοδοξιών και άλλων ατόπων δίδαξε. 

Παρερμηνεία εις τα περί ‘’μοναρχίας του Πατρός’’ δίδει επιχειρήματα εις τον Παπισμόν

Του   Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

__________________

Έχουν δυστυχώς προβληθεί  απαράδεκτες δογματικές παρερμηνείες, για να προσδοθεί άλλη χροιά στα πρεσβεία τιμής του Οικουμενικού Θρόνου.   Είναι αλήθεια ότι τέτοιες παρερμηνείες είναι πρωτόγνωρες στην Ορθόδοξη Εκκλησία.  Αν  οι Παπικοί πρόβαλλαν τέτοιες απαράδεκτες δογματικές παρερμηνείες, η Εκκλησία σίγουρα θα τις ανασκεύαζε. 

Μια από τις χαρακτηριστικές περιπτώσεις τέτοιων παρερμηνειών είναι και αυτή που πρόβαλε ο νυν Σεβασμιώτατος Αμερικής Ελπιδοφόρος, τότε Μητροπολίτης Προύσης.

Σε κείμενο ημερομηνίας 8 Ιανουαρίου 2014, που δημοσιεύτηκε στο ιστολόγιο Αναστάσιος, το οποίο τιτλοφορείτο ‘’Primus sine paribus : Απάντησις εις το περί πρωτείου κείμενον του Πατριαρχείου Μόσχας’’, του νυν Αρχιεπισκόπου Αμερικής, τότε Μητροπολίτου Προύσης,  Καθηγητή της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ., όπου κατεγράφοντο μεταξύ άλλων τα εξής : ‘’Παλαιόθεν και συστηματικώς η Εκκλησία εξέλαβε το πρόσωπον του Πατρός ως τον Πρώτον («η μοναρχία του Πατρός») της κοινωνίας των προσώπων της Αγίας Τριάδος’’. 

Και κάτωθεν του εν λόγω κειμένου η παραπομπή με αρ. 9 καταγράφει τα εξής : [‘’Ημίν δε μοναρχία το τιμώμενον‘’, γράφει ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος εις τον Τρίτον Θεολογικόν του Λόγον (ΒΕΠΕΣ,59, σ.239).  Η έννοια της μοναρχίας συνάδει προς την «τάξιν θεολογίας» (Θεολογικός Πέμπτος, σ.279).  Η Παναγία Τριάς δεν αποτελεί μίαν ομοσπονδίαν προσώπων.  Ο Θεολόγος των Πατέρων ομιλεί περί μοναρχίας και πρωτείου του Θεού και Πατρός].

Το περί μοναρχίας όμως, που αναφέρει ο μεγάλος αυτός Άγιος της Εκκλησίας μας, ‘’περιγράφει έν πρόσωπον’’;  Αυτό ήθελε να πει ο  Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος;  Αν ανατρέξουμε στον Τρίτον Θεολογικόν Λόγον του Αγίου Γρηγορίου, θα παρατηρήσουμε ότι εις το ‘’ημίν δε μοναρχία το τιμώμενον‘’, συμπληρώνει τα εξής : ‘’ημίν δε μοναρχία το τιμώμενον· μοναρχία δε, ουχ ήν έν περιγράφει πρόσωπον· έστι γαρ και το έν στασιάζον προς εαυτό πολλά καθίστασθαι·αλλ’ ήν φύσεως ομοτιμία συνήστησι, και γνώμης σύμπνοια, και ταυτότης κινήσεως και προς το έν των εξ αυτού συννευσις, όπερ αμήχανον επί της γεννητής φύσεως, ώστε καν αριθμώ διαφέρη, τη γε ουσία μη τέμνεσθαι’’. 

Αναφέροντας ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος το ‘’ημίν δε μοναρχία το τιμώμενον ‘’, επεξηγεί τι εννοεί, προσθέτοντας το  ‘’μοναρχία δε, ουχ ήν έν περιγράφει πρόσωπον’’, στον ομολογιακό αυτόν Λόγον του  περί του Υιού.  Ο Άγιος Γρηγόριος είναι σαφέστατος και δεν επιδέχεται άλλη ερμηνεία η ρήση του αυτή.  

Αν διαβάσει κανείς τον Θεολογικόν αυτόν Λόγον περί του Υιού (Γ΄ Λόγον)  του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, όσο και τον Θεολογικόν αυτού Λόγον περί του Αγίου Πνεύματος (Ε΄ Λόγον),  αντιλαμβάνεται την ομολογιακή σκοπιμότητα της γραφής των και ως εκ τούτου δεν παρέχεται η δυνατότητα ερεισμάτων και παραλληλισμών σε πρωτειακά επιχειρήματα. Μια τέτοια προσπάθεια παραλληλισμών από ένα τέτοιο δογματικό κείμενο, δεν οδηγεί σε αλλοιώσεις του θεολογικού βάθους των Θεολογικών αυτών Λόγων του μεγάλου αυτού Πατέρα της Εκκλησίας μας; 

‘’Ήν το φως το αληθινόν, ό φωτίζει πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον, ο πατήρ· ήν το φως το αληθινόν, ό φωτίζει πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον, ο υιός· ήν το φως το αληθινόν, ό φωτίζει πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον, ο άλλος παράκλητος· ήν, και ήν, και ήν· αλλ΄ έν ήν. Φως και φως, και φως· αλλ’ έν φως, είς θεός’’ (Θεολογικός Πέμπτος).  Αυτό ήθελε να καταδείξει ο Άγιος. Ο Πέμπτος Θεολογικός Λόγος του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου απαντά στους Πνευματομάχους.  Καμιά υπόνοια παραλληλισμού με οποιοδήποτε ‘’πρωτείο’’ δεν άφηνε ο Άγιος.

Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος τονίζει ότι ‘’ημίν εις Θεός’’ και αυτό είναι που θέλει να δείξει ο Άγιος. Αυτό είναι που θέλει να καταδείξει ο Άγιος και όχι ‘’πρωτείο’’ ανάλογο με αυτό που επιχειρείται στο εν λόγω κείμενο. 

‘’Όταν μεν ουν προς την θεότητα βλέψωμεν, και την πρώτην αιτίαν, και την μοναρχίαν, έν ημίν το φανταζόμενον· όταν δε προς τα εν οις η θεότης, και τα εκ της πρώτης αιτίας αχρόνως εκείθεν όντα και ομοδόξως, τρία τα προσκυνούμενα’’, αναφέρει ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος (Ε΄ Λόγον).  Αλλοιώνεται ο Πέμπτος Θεολογικός Λόγος του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου με ‘’πρωτειακούς’’ παραλληλισμούς.

Εισάγεται μια καινοφανής έννοια για τον Θεό Πατέρα, η έννοια δηλαδή του πρωτείου του Πατρός, με την έννοια ενός πρωτόγνωρου πρωτείου του Οικουμενικού Θρόνου.

Ο νυν Σεβασμιώτατος Αμερικής Ελπιδοφόρος, τότε Μητροπολίτης Προύσης, προσέδωσε άλλη χροιά στα πρεσβεία τιμής του Οικουμενικού Θρόνου, προβαίνοντας σε πρωτόγνωρη παρερμηνεία στο αναφερόμενο από τον Άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο, περί της ‘’μοναρχίας του Πατρός’’.

Το ενδεχόμενο να είναι ο Σεβ. Αμερικής ο επόμενος Οικουμενικός Πατριάρχης, κάνει τον προβληματισμό μας ακόμα πιο έντονο, καθότι η διαφορετική χροιά που προσδίδει για τα πρεσβεία τιμής του Οικουμενικού Θρόνου με τέτοια καινοφανή θέση, παραχωρεί ένα ακόμα επιχείρημα στις περί ‘’πρωτείου’’ διεκδικήσεις του Παπισμού, πέραν φυσικά της δογματικής παρερμηνείας.   

Θα τολμηθή από τον π. Ι. Χρυσαυγή σχολιασμός αναφοράς του Οικ. Πατριάρχου δια την ομοφυλοφιλίαν;

Του   Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

__________________

Σε άρθρο του π. Ιωάννη Χρυσαυγή, με τίτλο ‘’Τα του Θεού και τα του Καίσαρος’’, το οποίο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα www.kathimerini.gr στις 17/2/2024, ανέφερε μεταξύ άλλων τα εξής : ‘’Ένας από τους πειρασμούς που συχνά ταλανίζει ιεράρχες και ιεροκήρυκες, στην πληθώρα των δηλώσεων και διακηρύξεων που εξαπολύουν, είναι η τάση να προσφέρουν λύσεις σε ανύπαρκτα διλήμματα, να δίνουν απαντήσεις σε ερωτήματα που κανείς δεν θέτει ή να μην απευθύνονται στο κατάλληλο ακροατήριο. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο δεν μου προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι πολλοί ιεράρχες και διάφοροι άλλοι κύκλοι νιώθουν την ανάγκη να εκφραστούν με δυσανάλογο πάθος και υπερβολική ανησυχία για την τρέχουσα συζήτηση γύρω από το νομοσχέδιο για τον γάμο των ομοφυλόφιλων ζευγαριών που μόλις ψηφίστηκε στην Ολομέλεια της ελληνικής βουλής’’.

Ακολούθως ανέφερε και αυτό ο π. Ιωάννης Χρυσαυγής :  ‘’Ετσι λοιπόν ο νόμος για τον γάμο ομοφυλόφιλων ζευγαριών δεν αφορά την Εκκλησία και την υπόστασή της, αλλά έναν περιορισμένο και συγκεκριμένο αριθμό πολιτών, και για τους οποίους το μεν Κράτος είναι υπεύθυνο και υποχρεωμένο να μεριμνά, η δε Εκκλησία θα έπρεπε τουλάχιστον να επιδεικνύει την ίδια ποιμαντική και πνευματική μέριμνα, όπως για κάθε άλλο τμήμα της κοινωνίας’’.

Αν προστρέξουμε και στο άρθρο το οποίο    δημοσιεύτηκε στις 26/7/2022, στην ιστοσελίδα www.ekirikas.com με τίτλο «Άγριο ξέσπασμα Ελπιδοφόρου προς την Εκκλησία της Ελλάδος» του Θεοδώρου Καλμούκου, σημειώνετο και αυτό που ο π. Ιωάννης Χρυσαυγής  είχε αναφέρει, πως δηλαδή ‘’υπάρχουν συγκεκριμένα θέματα για τα οποία οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί  δεν αισθάνονται άνετα να τα ανοίξουν, και το πλέον κορυφαία ανάμεσα σ’ αυτά είναι η ομοφυλοφιλία, η οποία εγείρει παθιασμένο συναισθηματισμό, αλλά λίγη λογική ομιλία.  Απλώς αναμασούν τη γνωστή φράση ‘μισούμε την αμαρτία, αλλά αγαπούμε τον αμαρτωλό’ μπορεί συχνά να είναι καταδίκη φαινόμενη ως συμπάθεια – είναι συχνά να είναι καταδίκη φαινόμενη ως συμπάθεια – είναι εύκολα να χαρακτηρίζουμε, παρά να ακούμε’’.

Ανάμεσα στ’ άλλα, όπως σημειώνετο στο άρθρο του Θεοδώρου Καλμούκου, ο π. Ιωάννης Χρυσαυγής, υπογράμμιζε με ερωτηματικό τρόπο και τα εξής : ‘’Όφειλε ο Αρχιεπίσκοπος Ελπιδοφόρος να είχε διευκρινίσει γραπτώς πως τα παιδιά δεν ανήκουν σ’ αυτό που ο Μητροπολίτης Γλυφάδας ονομάζει ‘παραδοσιακή οικογένεια’; 

Έθετε με ερωτηματικό τρόπο το θέμα υποχρέωσης του Αρχιεπισκόπου Αμερικής να ενημερώσει τον οικείο Επίσκοπο,  συμπληρώνοντας ‘’αυτό που ο Μητροπολίτης Γλυφάδας ονομάζει ‘παραδοσιακή οικογένεια’. 

Αυτό που εννοούσε ο Σεβ. Γλυφάδας ομιλώντας για παραδοσιακή οικογένεια, είναι αυτό που εννοεί η Εκκλησία μας.  Αυτή είναι η  παραδοσιακή οικογένεια που δέχεται η Εκκλησία μας, χωρίς τα σημεία στίξης που έθεσε ο π. Ιωάννης Χρυσαυγής.  

Μήπως το Οικουμενικό μας Πατριαρχείο έχει άλλη άποψη περί παραδοσιακής οικογένειας από τον Σεβ. Γλυφάδας;  Φυσικά όχι.  Η τοποθέτηση του Οικουμενικού Πατριάρχη κατά την επίσκεψή του το έτος 2013 στην Εσθονία, κατέγραφε  επακριβώς τη θέση της Εκκλησίας μας στο ζήτημα τούτο. 

Κατά την επίσκεψή του στην Εσθονία ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος ανέφερε μεταξύ άλλων τα εξής : ‘’…είναι άγνωστοι και κατακριτέαι συζυγίαι μετ’ ατόμων του ιδίου φύλου, καταδικάζονται δε αι σύγχρονοι εφευρέσεις των λεγομένων «συμφώνων συμβιώσεως», τα οποία είναι απόρροια αμαρτίας και ουχί κατά νόμον χαράς, ενεργειών κατά τας οποίας αι θήλειαι «μετήλλαξαν την φυσικήν χρήσιν εις την παρά φύσιν, ομοίως δε και οι άρσενες αφέντες την φυσικήν χρήσιν της θήλειας εξεκαύθησαν εν τη ορέξει αυτών εις αλλήλους, άρσενες εν άρσεσι την ασχημοσύνην κατεργαζόμενοι και την αντιμισθίαν ην έδει της πλάνης αυτών εν εαυτοίς απολαμβάνοντες»*.  Αντιτάσσεται ο π. Ιωάννης Χρυσαυγής και στις θέσεις του Οικουμενικού Πατριάρχη  στο ζήτημα τούτο, οι οποίες είναι θέσεις της Εκκλησίας;

Είναι ‘’ένας από τους πειρασμούς που συχνά ταλανίζει ιεράρχες και ιεροκήρυκες’’ ανέφερε σε άρθρο του ο π. Ιωάννης Χρυσαυγής www.kathimerini.gr στις 17/2/2024.  Αυτό ‘’ταλανίζει’’ και τον Οικουμενικό μας Πατριάρχη; 

Θα τολμηθεί απάντηση και προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη;  Ούτε ακροθιγώς δεν θα προβεί ο π. Ιωάννης Χρυσαυγής σε οποιοδήποτε σχολιασμό.  Οι λόγοι είναι προφανείς.  

*dogma.gr, από άρθρο του Ανδρέα Λουδάρου στις 9 Σεπτεμβρίου 2013 που τιτλοφορείτο ‘’Δριμύ κατηγορώ του Οικουμενικού Πατριάρχη κατά της συμβίωσης ομοφυλοφίλων’’.

Το ομολογιακόν θάρρος του Αγίου Φιλουμένου απάντησις εις τα συγκρητιστικά ατοπήματα

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

__________

Συνομιλώντας πριν πολλά χρόνια με κάποιον, που ως Αγιοταφίτης ιερομόναχος είχε συλλειτουργήσει με τον Άγιο Φιλούμενο του Φρέατος του Ιακώβ, ζήτησα να μάθω κάτι για τον Άγιο.  Αυτή η συνομιλία είχε γίνει πολύ πριν την αγιοκατάταξη του Αγίου Φιλουμένου του Κυπρίου.

Για  τον Άγιο Φιλούμενο γνώριζα μόνο  εκείνα που είχαν γραφεί στον Κυπριακό Τύπο το έτος 1979 για το μαρτύριό του.  Ζητώντας λοιπόν  να μάθω περισσότερα για τον Άγιο Φιλούμενο, ο συνομιλητής μου, μου απάντησε με απλότητα τα εξής :  «Ήταν πολύ ταπεινός άνθρωπος… Να όταν  έλεγε για παράδειγμα στα ειρηνικά το ‘’Ειρήνη πάσι’’, τό έλεγε πολύ απλά, χωρίς το μουσικό ηχόχρωμα και πολύ χαμηλόφωνα». Το τόνισε ιδιαιτέρως, «ήταν πολύ ταπεινός». 

Και αμέσως ο συνομιλητής μου άλλαξε ύφος προσθέτοντας, «πήγαινε με τον Σταυρό στο χέρι».   «Να», μου είπε, με πιο έντονο   ύφος, αλλά και με θαυμασμό, «όταν πήγαινε στην αγορά, δεν φοβόταν,  ομολογούσε την Πίστη του στους Μουσουλμάνους και στους Εβραίους, δεν φοβόταν, πήγαινε με τον Σταυρό στο χέρι».  Αυτά μονάχα μου είπε.  Δεν ρώτησα τίποτε άλλο.  Κατάλαβα τόσα πολλά. 

Ο θαυμασμός του συνομιλητή μου ήταν ολοφάνερος για το ομολογιακό κάλλος του Αγίου Φιλουμένου.  Είναι μεγάλος σταυρός όντως η ομολογία της Πίστης.  Κάποιοι άλλοι πολύ εύκολα, ακολουθώντας το ολίσθημα της ανθρωπαρέσκειας, θα επαίροντο για το πόσο «αγαπητοί» έγιναν  στο πλήθος των Μουσουλμάνων και των Εβραίων.  Δυστυχώς κάποιοι τα συγκρητιστικά  ατοπήματά τους τα προβάλλουν ως έκφραση ‘’αγάπης’’.

Ας ενθυμηθούμε τα  λόγια του Αγίου  Παϊσίου, από την επιστολή του προς τον Αρχιμανδρίτη Χαράλαμπο Βασιλόπουλο, για δημοσίευση στον Ορθόδοξο Τύπο, αναφορικά με τις ενέργειες του τότε Οικουμενικού Πατριάρχη Αθηναγόρα, στην οποία ανεφέρετο μεταξύ άλλων και το ακόλουθο : «…Το αποτέλεσμα ήταν να αναπαύση μεν όλα τα κοσμικά παιδιά, που αγαπούν τον κόσμον και έχουν την κοσμικήν αυτήν αγάπην, να κατασκανδαλίση όμως όλους εμάς, τα τέκνα της Ορθοδοξίας, μικρά και μεγάλα που έχουν φόβο Θεού…»

Το ομολογιακό θάρρος και κάλλος του Αγίου Φιλουμένου του Κυπρίου, αποτελεί για μας παράδειγμα και συνάμα απάντηση στα συγκρητιστικά ατοπήματα που μας πληγώνουν. 

’Αντορθόδοξος θέσις περί των Ἁγίων Λειψάνων ἀπό Κύπριον θεολόγον

                                                                   Τοῦ   Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

_________________

 Σὲ ἄρθρο τὸ ὁποῖο δημοσιεύτηκε στὴν ἱστοσελίδα SigmaLive ἡμερομηνίας 2/2/2024, μὲ τίτλο “Θεολογομαχία γιὰ Ἁγία Ζώνη: «Tό παιδὶ ἀναστήθηκε – Ἡ Θεία Χάρη δὲν ἀποθηκεύεται»”, σημειώνοντο μεταξὺ ἄλλων τὰ ἑξῆς: “Μεγάλο σάλο ἔχει προκαλέσει τὶς τελευταῖες ἡμέρες τὸ θέμα τῆς περιφορᾶς κειμηλίων, ὀστῶν καὶ εἰκόνων γιὰ προσκύνημα”.

 Αὐτὰ δυστυχῶς ἀναφέρονται ἐξ ἀφορμῆς τῆς Ἁγίας Ζώνης τῆς Παναγίας μας στὴν Κύπρο.  Κανένας σάλος ὅμως δὲν ἔχει γίνει.  Καμιὰ ἀναταραχὴ δὲν ἔχει προκληθεῖ. Καμιὰ ἀναστάτωση δὲν ἔγινε, οὔτε καὶ σύγχυση. Τὸ Κυπριακὸ κράτος μὲ ἐπισημότητα ὑποδέχθηκε τὴν Ἁγία Ζώνη τῆς Παναγίας, μαζὶ μὲ τὸν λαὸ τῆς Κύπρου. Γιὰ ποιὸ σάλο μιλοῦν;

Οὔτε καὶ τὰ κόμματα θορυβήθηκαν γιὰ τὴν ἔλευση τῆς Ἁγίας Ζώνης, καθότι πλῆθος λαοῦ ἀπὸ ὅλα τὰ κόμματα προσκύνησε τὴ θαυματουργὴ Ἁγία Ζώνη τῆς Παναγίας μας. Ὅσοι δὲν ἤθελαν νὰ προσκυνήσουν, δὲν τὸ ἔχουν διατυμπανίσει.

Στὸ ἐν λόγῳ ἄρθρο σημειώνετο καὶ τὸ ἀκόλουθο: “Συγκεκριμένα, μὲ ἀφορμὴ τὸν ἐρχομὸ τῆς Ἁγίας ζώνης στὴν Κύπρο, φαίνεται ὅτι προκλήθηκε «διχασμὸς» στὸν ἐκκλησιαστικὸ χῶρο γιὰ τὴν περιφορὰ κειμηλίων, ὀστῶν καὶ εἰκόνων γιὰ προσκύνημα. Ἀπὸ τὴ μεριὰ του φαίνεται ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Γεώργιος νὰ εἶναι ἀντίθετος μὲ αὐτὴ τὴν τακτικὴ καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη οἱ Μητροπολίτες νὰ εἶναι θετικοί”.

Δημοσίως δὲν ἔχει γίνει τοποθέτηση τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου γιὰ τὴν ἔλευση τῆς Ἁγίας Ζώνης τῆς Παναγίας καὶ ὡς ἐκ τούτου δὲν εἶναι σωστὸ νὰ γίνει ὁποιοσδήποτε σχολιασμός.

Ἐπίσης στὸ ἄρθρο αὐτὸ τονιζόταν καὶ τὸ ἀκόλουθο: “Στὴ συνέχεια ὁ Θεόδωρος Κυριακοῦ εἶπε ὅτι, τὸ «νὰ λέμε τώρα ὅτι τὰ λείψανα ἢ εἰκόνες κάνουν θαύματα, τότε ἔχουμε φτάσει σὲ μία θέση αἱρετικὴ καὶ νὰ πῶ γιατί. Ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ δὲν ἀποθηκεύεται σὲ κτιστὰ ἀντικείμενα, οὔτε τὰ κτιστὰ ἀντικείμενα μποροῦν νὰ μεταδώσουν τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ. Ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ εἶναι αὐτὴ ποὺ ἐπενεργεῖ τὸ θαῦμα δὲν εἶναι τὰ ἀντικείμενα. Πιστεύω στὰ θαύματα, αὐτὸ δηλώνω τώρα. Τὸ μεγαλύτερο θαῦμα εἶναι ὁ καθένας μας»”.

Σὲ αὐτὴ τὴν ἀντορθόδοξη θέση τοῦ Θεόδωρου Κυριακοῦ γιὰ τὰ Ἅγια Λείψανα, κανονικὰ ἔπρεπε νὰ ἀπαντήσει ἡ Ἐκκλησία τῆς Κύπρου ἐπισήμως, γιατί διακηρύττεται θέση ἀντίθετη μὲ τὴ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἡ θέση αὐτὴ ἀντιστρατεύεται τὴ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας γιὰ τὰ χαριτόβρυτα Ἅγια Λείψανα.

Γιατί λοιπὸν στὸν καθαγιασμὸ τῆς Ἁγίας Τράπεζας τοποθετοῦνται Ἅγια Λείψανα; Ὁ Ἅγιος Νικόλαος ὁ Καβάσιλας ἀναφέρει ὅτι , ὁ «Θεοῦ νεῶς ἀληθὴς καὶ θυσιαστήριον τὰ ὀστᾶ ταῦτα».  Σὲ αὐτὸ διαφωνεῖ ὁ Θεόδωρος Κυριακοῦ;

“Πηγάς ἡμῖν σωτηρίους ὁ δεσπότης Χριστὸς τὰ τῶν ἁγίων παρέσχετο λείψανα πολυτρόπως τὰς εὐεργεσίας πηγάζοντα, μύρον εὐωδίας βρύοντα. Καὶ μηδεὶς ἀπιστεῖτο”, ἀναφέρει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός.

Ἐπισήμως θὰ πρέπει νὰ τοποθετηθεῖ ἡ Ἐκκλησία τῆς Κύπρου γιὰ τὴν ἀντορθόδοξη θέση τοῦ θεολόγου Θεόδωρου Κυριακοῦ. Δυσ­τυχῶς ὁ ἐν λόγῳ θεολόγος ἀπαξίωσε πρόσφατα τὴ διδασκαλία τοῦ Ἀποστόλου Παύλου γιὰ τὸ θέμα τῆς ὁμοφυλοφιλίας, ὅπου καὶ πάλι ἡ Ἐκκλησία δὲν ἔδωσε τὴ δέουσα ἀπάντηση. Ἂν προσμετρήσει κανεὶς καὶ τὸ γεγονὸς ὅτι ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον τὰ ΜΜΕ σὲ αὐτὸν προσ­τρέχουν, ὅταν προκύπτει ἕνα ἐκκλησιαστικὸ πρόβλημα, καθίσταται ἀκόμα πιὸ ἀναγκαία ἡ τοποθέτηση τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου στὸ ἐν λόγῳ θέμα.